Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
En svá lízk mér, ef þetta skal vera, at þeir, er sik veðsetja í
þetta mál, munu hvárki sjá fyrir fé sínu eða fjǫrvi. Þessi maðr,
Óláfr konungr, bersk í móti miklu ofrefli, ok á honum ok hans
ráðum liggr reiði Dana-konungs ok Svía-konungs, ef hann heldr
þessu fram«.
K. 34. Veizla.
Nú er konungr hafði þetta mælt, þá sezk hann niðr ok lét
draga af sér skóklæði ok setti á fœtr sér kordúnahosur ok batt
með gyltum sporum, þá tók hann af sér kápuna ok kyrtilinn ok
klæddi sik með pellzklæðum ok ýzt skarlatskápu, gyrði sik með
sverði búnu, setr gyltan hjálm á hǫfuð sér, stigr þá á hest sinn.
Hann gerði verkmenn í byggðina ok tók sér xxx. manna vel
búna, er riðu heim með honum. En er þeir riðu upp í garðinn
fyrir stofuna, þá sá hann ǫðrum megin í garðinum, hvar brunaði
fram merki Óláfs konungs ok þar hann sjálfr með ok c. manna
með honum ok allir vel búnir; þá var ok skipat mǫnnum alt milli
húsanna. Fagnaði Sigurðr konungr af hesti Óláfi konungi,
stjúpsyni sínum, ok liði hans ok bauð honum inn til drykkju með
sér; en Ásta gekk til ok kysti son sinn ok bauð honum með sér
at dveljask ok alt heimult, lǫnd ok lið, er hon mætti veita honum.
Óláfr konungr þakkaði henni vel orð sín. Hon tók í hǫnd honum
ok leiddi hann eptir sér í stofuna ok til hásætis. Sigurðr konungr
fekk menn til at varðveita klæðnað þeira ok gefa korn hestum
þeira, en hann gekk til hásætis síns, ok var sú veizla gǫr með
inu mesta kappi.
K. 35. Málstefna Óláfs konungs ok Sigurðar konungs.
En er Óláfr konungr hafði þar eigi lengi verit, þá var þat
einn hvern dag, at hann heimti til tals við sik ok á málstefnu
Sigurð konung, mág sinn, ok Ástu, móður sína, ok Hrana, fóstra
sinn. Þá tók Óláfr konungr til máls: »svá er, segir hann, sem
yðr er kunnigt, at ek em kominn hingat til landz ok verit áðr
langa hríð útan landz; hefi ek ok mínir menn haft þat einu alla
þessa stund til framflutningar oss, er vér hǫfum sótt í hernaði,
ok í mǫrgum stǫðum orðit til at hætta bæði lífi ok sálu; hefir
margr maðr fyrir oss, sá er saklauss hefir verit, orðit at láta
feit, en sumir lífit með, en yfir þeim eignum sitja útlendir menn,
er átti minn faðir ok hans faðir ok hverr eptir annan várra
frænda, ok em ek óðalborinn til. Ok láta þeir sér eigi þat
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
