Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
mundu á hlýða, hvat sem hon mælti — »en um má ek rœða,
segir hon, ef þú vill«. Hjalti kvazk þess þǫkk kunna. Ingigerðr
konungsdóttir var á tali við fǫður sinn einn hvern dag; en er
hon fann, at konungi var skaplétt, þá mælti hon: »hverja ætlan
hefir þú á um deilu ykra Óláfs digra; margir menn kæra nú þat
vandræði, kallask sumir hafa látit fé, sumir frændr fyrir
Norðmǫnnum, ok engum yðrum manni kvæmt í Nóreg at svá búnu;
var þat mjǫk ósynju, er kǫlluðuð til ríkis í Nóregi; er land þat
fátœkt ok ilt yfirfarar, ok fólk ótryggt; vilja menn þar í landi
hvern annan heldr at konungi en þik. Nú ef ek skylda ráða,
myndir þú láta vera kyrt at kalla til Nóregs, en brjótask heldr
í Austrveg til ríkis þess, er átt hǫfðu inir fyrri Svía-konungar
ok nú fyrir skǫmmu lagði undir sik Styrbjǫrn, frændi várr, en
láta Óláf digra hafa frændleifð sína ok gera sætt við hann«.
Konungr segir reiðuliga: »þat er þitt ráð, Ingigerðr, at ek láta
af ríki í Nóregi, en gipta þik Óláfi digra; nei, segir hann, annat
skal fyrr; heldr mun hitt, at í vetr á Upsala-þingi skal ek gera
bert fyrir ǫllum Svíum, at almenningr skal úti at liði, áðr en
ísa taki af vǫtnum; skal ek fara í Nóreg ok eyða þat land oddi
ok eggju ok brenna alt ok gjalda þeim svá ótrúleik sinn«. Varð
konungr þá svá óðr, at honum mátti engu orði svara. Gekk hon
þá í brot. Hjalti helt vǫrð á ok gekk þegar at finna hana, spyrr
hann þá, hvert ørendi hennar varð til konungsins. Hon segir,
at svá fór, sem hon vænti, at engum orðum mátti við konunginn
koma ok hann heitaðisk í mót; ok bað hon Hjalta aldri geta
þessa máls fyrir konungi. Ingigerðr ok Hjalti, þá er þau tǫluðu,
rœddu optliga um Óláf digra; sagði hann henni opt frá honum
ok hans háttum ok lofaði sem hann kunni, ok var þat sannast
frá at segja; hon lét sér þat vel skiljask. Ok enn eitt sinn, er
þau tǫluðu, þá mælti Hjalti: »hvárt skal ek, konungsdóttir, mæla
þat fyrir þér í orlofi, er mér býr í skapi?«. »Mæl þú, segir hon,
svá at ek heyra ein«. Þá mælti Hjalti: »hvernug myndir þú
svara, er Óláfr Nóregs konungr sendi menn til þín með þeim
ørendum at biðja þín?«. Hon roðnaði ok svarar óbrátt ok
stilliliga: »ekki hefi ek hugfest svǫr fyrir mér um þat, þvíat ek
ætla, at ek myna eigi þurfa til at taka þeira svara; en ef Óláfr er
svá at sér gǫrr um alla hluti, sem þú segir frá honum, þá mynda
ek eigi kunna œskja minn mann á annan veg, ef eigi er þat, at
þér mynið heldr hóli gilt hafa í marga staði«. Hjalti segir, at
engan hlut hefir hann betr látit um konunginn en var. Þau
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
