Full resolution (JPEG)
- On this page / på denna sida
- K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
138. Skala óglaðan æva,
(orð fengum þat) borða
búumk við þrǫng á þingi,
þegns dóttir mik fregna,
þótt sigrunnar svinnir
segi vǫ́n Heðins kvánar;
verum í Ála éli
austr bragningi at trausti.
Þá kvað Þorfinnr munnr aðra vísu:
139. Røkr at regni miklu
randar garðs ens harða;
vill við vísa snjallan
Verdœla lið berjask;
verjum allvald ǫrvan,
ǫlum teitan mǫ́ sveita,
fellum Þrœndr í Þundar
(þess eggjumk vér) hreggi.
Þá kvað Þormóðr:
140. Ála þryngr at éli,
ǫrstiklandi, miklu,
skyldut skelknir hǫlðar
(skalmǫld vex nú) falma;
búumk við sókn, en slœkni
seggr skyli orð of forðask,
es at geirþingi gǫngum
gunnreifr með Áleifi.
Vísur þessar námu menn þá þegar.
K. 207. Sálugjǫf Óláfs konungs.
Síðan bjó konungr ferð sína ok sótti út eptir dalnum; hann
tók sér náttból, ok kom þar þá saman alt lið hans, ok lágu
um nóttina úti undir skjǫldum sínum. En þegar er lýsti, bjó
konungr herinn, fluttisk þá enn út eptir dalnum, er þeir váru
at því búnir. Þá kómu til konungs bœndr mjǫk margir, ok gengu
flestir í lið með honum ok kunnu allir eitt at segja, at lendir
menn hǫfðu saman dregit her óvígjan, ok þeir ætluðu bardaga
at halda við konung. Þá tók konungr margar merkr silfrs ok
fekk í hendr einum bóanda ok mælti síðan: »fé þetta skaltu
varðveita ok skipta síðan, leggja sumt til kirkna, en sumt gefa
kennimǫnnum, sumt ǫlmusumǫnnum, ok gefa fyrir líf ok sál
þeira manna, er falla í orrostu ok berjask í móti oss«. Bóndi
svarar: »skal fé þetta gefa til sálubótar yðrum mǫnnum,
konungr?«. Þá svarar konungr: »þetta fé skal gefa fyrir sál
þeira manna, er með bóndum eru í orrostu ok falla fyrir
vápnum várra manna; en þeir menn, er oss fylgja í orrostu ok
þar falla, þá munu vér bjargask at allir saman«.
K. 208. Frá Þormóði Kolbrúnarskáld.
Þá nótt, er Óláfr konungr lá í samnaðinum ok áðr er
frá sagt, vakði hann lǫngum ok bað til guðs fyrir sér ok liði
sínu ok sofnaði lítt; rann á hann hǫfgi móti deginum; en er
hann vaknaði, þá rann dagr upp. Konungi þótti heldr snemt
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Project Runeberg, Sun Dec 10 06:24:58 2023
(aronsson)
(diff)
(history)
(download)
<< Previous
Next >>
https://runeberg.org/heimskring/0399.html
