Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 112 —
komdu, heims-augað hýra!
helgan sýndu þess vott,
að ætíð gjörír gott, —
skilninginn minn að skýra,
skepnunni þinni stýra;
ég þoli ekki þetta dott.
Guðað er nú á glugga;
góðvinur kominn er,
vökumanns hug að hugga;
hristi ég nótt af mér,
uni því eftir fer.
Aldrei þarf það að ugga:
aumlegan grímu-skugga
Ijósið í burtu ber.
Á SUMARDAGSMORGUNINN FYRSTA.
(1842).
Þökk sé þér, guð, fyrir þennan blund,
er þá eg um síðstu vetrarstund;
hann hressti mig, og huga minn
huggaði fyrir máttinn þinn.
Nú hefir sumar-sólin skær
sofnaðan þínum fótum nær
vakið mig, svo að vakni þín
vegsemdin upp á tungu mín.
Höfundur, faðir alls, sem er
um albeims-geiminn, hvar sem fer,
þú, sem að skapar ljós og líf,
landinu vertu sverð og hlíf;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
