Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 139 —
vonin dregur, óttinn agar,
undan lítur þá og flýtir
sér að kyssa, sinn að blessa
son og minn, á rjóðar kinnar.
Herðið, drengir, hratt á strengjum,
horfði við á goluborða
nú að leystust tengslin traustu,
teygir blakkur sævar makka;
geisa tekur gangi fúsum
gnoðin mín um hvíta boða.
Sælla vart er eitt að öllu
en að sigla heim til kvenna!
Lægjum voðir nú í næði,
nóg er siglt, sem fyr var róið,
knararstefni vel að vörum
víkjum undan sævarríki.
Þökkum drottni, þeim er hlotnast
það oss lét, að allir getum
hraustir borið heim að nausti
hlutarval úr fermdum skuti.
EG ÆTLAÐI MÉR AÐ YRKJA —
Eg ætlaði mér að yrkja
einhvern fallegan brag,
en þegar til á að taka,
eg tími því ekki í dag.
Eg verð að bera á báru
það bezta, sem mér er veitt,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
