Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 140 —
og seinast sofna eg frá því,
og svo fær enginn neitt.
Og það er þér að kenna,
sem þrái eg alla stund;
þú áttir ekki að eiga
þennan úlfgráa hund.
Þú áttir mig ekki að ginna
á því að fara að segja,
að þá munir þú mig aftur,
þegar þú ferð að deyja.
Nú er þér bregzt í brjósti
blóðið og slokknar fjör,
þá er eg þreyttur að lifa,
á þína kem eg för.
En hvernig heimskir náir,
með hjúp og moldarflet,
,,unnast bezt eftir dauðann",
eg aldrei skilið get. —
Ó, ÞÚ JÖRÐ —.
Ó, þú jörð, sem er
yndi þúsunda,
blessuð jörð, sem ber
blómstafi grunda,
sårt er að þú sekkur undir mér.
Hef eg mig frá þér hér
og hníg til þín aftur,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
