- Project Runeberg -  RIT eftir Jónas Hallgrímsson / I. Ljóðmæli, Smásögur o. fl. /
299

Author: Jónas Hallgrímsson
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

— 299 —

hjá þessu öllu saman, og upp einn skrúfstiga, og
inn um dyr inn í klefa í turninum. Þar sat stór og
hræðileg ugla og starði á hana og brann úr
aug-unum. Stúlkan snéri við og ætlaði að flýja; en í því
bili datt stiginn niður. „Þú verður nú að vera hér",
.segir uglan, ,,og þú skalt eiga fullgott. Ég ætla að
kenna þér að una betur nóttunni en deginum. Hér
liggja nokkur epli; þegar þú borðar eitt þeirra, þá
fer af þér hungur og þorsti; og hérna er rúm, sem
þú getur sofið i, þegar þú vilt. Ég sef allan daginn,
og þá máttu ekki bæra á þér, svo ég hrökkvi ekki
upp; ellegar ég steypi þér út um vindaugað".
Síð-an flaug uglan í burt, en stúlkan sat eftir grátandi.

Skömmu síðar kemur uglan aftur og hefir
með sér mikinn hóp af leðurblökum. Þær fljúga
all-ar fram hjá stúlkunni og inn um vegginn, rétt á
móti vindauganu. Hún stóð upp og fann á
veggn-um átthyrnda smugu og ofinn yfir dordingulsvef.
Hún gægðist inn um þetta gåt og sá þaðan langt
i burt, eins og i þoku, bjartan sal, og allt ljómandi,
eins og sæi á silfur og gull, og margar myndir i
skínandi klæðum bæra sig til og frá. Á þetta starði
hún langa stund, þangað til að dimmdi allt i einu;
síðan settist hún niður og hugsaði um þennan
fyr-irburð. Litlu siðar flýgur aftur uglan og
leðurblök-urnar fram hjá henni ut um vindaugað. Þegar
dag-aði, kemur ugla heim, sezt ut i horn og fer að sofa.
Stúlkan var að horfa út í dagsbirtuna; en svo var
hún hátt uppi, að ekki sá til jarðar, heldur að eins
loftið og ólgusjóinn.

Þegar hana svengdi, borðaði hún dálitið epli,
og varð södd af því. Síðan varð hún syfjuð og
hall-aði sér út af. Að aflíðandi hádegi vaknaði hún
aftur, og horfði á loftið og sjóinn og illfyglið, þar sem
hún svaf. Hún sat grafkyr og þorði ekki á sér að bæra

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 07:23:59 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/hjrit/1/0309.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free