- Project Runeberg -  RIT eftir Jónas Hallgrímsson / I. Ljóðmæli, Smásögur o. fl. /
301

Author: Jónas Hallgrímsson
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

— 301 —

Uglan varð bálreið, þegar stúlkan svaraði
henni því, að sér væri betur við daginn. Hún skók
að henni vængina, og eldur brann úr augum
henn-ar. Þegar allur hópurinn var floginn inn um
vegg-inn, þá kom leðurblakan aftur út úr skoti sínu.
„Ætlar þú ekki inn lika?" sagði stúlkan. ,,Nei",
sagði leðurblakan, „þangað ætla ég ekki oftar að
fara, og gerðu það fyrir mig, að fara ekki að
smug-unni til að horfa inn". Stúlkan sagði þá: „Getum
við með engu móti losnað?" ,,Jú", sagði
leðurblak-an, „þú getur losnað, ef þú hefir hug til að drepa
ugluna. Þegar hún sefur, verðurðu að læðast aftan
að henni, taka báðum höndum utan um hálsinn og
kyrkja hana; en það er þinn bani, ef hún vaknar,
áður en þú nærð utan um hálsinn". Stúlkan
svar-aði: ,,Mér leiðist þessi ævi; þess vegna ætla ég að
reyna það".

Morguninn eftir, meðan uglan svaf, stóð hún
hægí: á fætur, en skalf þó af hræðslu, að uglan
myndi vakna. Hún gat komizt aftan að henni og
tók utan um hálsinn báðum höndum eins fast og
hún gat. Óvinurinn hamaðist, þandi út klærnar,
barðist um með vængjunum og ranghvolfdi í sér
augunum svo voðalega aftur á bak, að stúlkan var
nærri búin að sleppa henni af hræðslu. Þá kom
leðurblakan og breiddi vængina yfir augun á henni,
þangað til hún var kyrkt. Stúlkan var svo
máttfar-in, að hún gåt ekki staðið fyrir þrevtu; en i sama
bili hrundi turninn og varð að engu. og þegar hún
vaknaði við, stóð hún á grænu grasi í björtu
sól-skini; við hliðina á henni stóð ungur maður, og
sagði við hana: ,,Ég er leðurblakan, sem talaði við
þig, og þú hefir frelsað mig; faðir minn er rikur
konungur; förum til hans og gerum brúðkaun
okk-ar". Síðan gengu þau fyrst heim i kofann, til for-

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 07:23:59 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/hjrit/1/0311.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free