Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Komið þér sælir!" sagði hún, og virti legginn fyrir
sér; „ég er raunar úr sjó og rekin á fjöru og hefi
verið forfrömuð; kaupmaðurinn hefir fundið mig
sjálfur og borðað úr mér fiskinn, og ég hefi komið
á meir en einn postulíns-disk; nú er það ekki á
mér að sjá; ég var rétt komin að því að eignast
fífil; en svo var slegið túnið, og ég lenti í heyinu,
og svo í moðinu og fjóshaugnum, og var borin á
völl og borin af aftur, þegar hreinsað var; það er
löng bið, eins og þér skiljið, fyrir unga stúlku".
En leggurinn svaraði engu; hann var að hugsa um
unnustu sína, sem verið hafði; og eftir því, sem
hann heyrði skelina tala lengur, sá hann allt af
betur og betur, að þetta væri sama skelin, og sé
nú þar komin. Þá kom vinnukonan að kasta úr
sorptrogi. „Hér er þá leggurinn minn", sagði hún,
og svo tók hún hann upp og bar hann inn í bæ;
og hann var allur þveginn og þótti fallegur enn,
og varð aftur þráðarleggur og var geymdur lengi,
og bólan sat allt af í endanum á honum, sem
dreng-urinn hafði rekið í; en skeljarinnar er ekki getið,
og leggurinn nefndi hana aldrei á nafn. Ástin
fyrnist, þegar unnustan hefir farið i moðið og
fjós-hauginn, og verið borin á völl; maður þekkir hana
ekki aftur, þegar maður rekst á hana í sorpinu.
MARÍUBARNIÐ.
(Úr þjóöversku).
Einu sinni var fátækur kolamaður. Hann bjó
úti við skóg og átti sér konu og eitt barn; það var
þrevetur stúlka. Þau áttu svo bágt, að þau höfðu
ekki málungi matar, og vissu ekki, hvað þau áttu
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
