Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 339 —
til leiðar, að fonturinn var sendur hingað. Sbr. Æfis. Alb. Thorv.
1841, bls. 15, nm. Við þetta á Jónas í upphafserindum kvæðisins.
Kvæðið er sett hér eins og í 1. útg.; í 2. er., 2. 1., „sjöt", f.
„sjót" í frumútg.; í 9. er., 2. 1., „heilög", f. „helg", og í 11. er.,
1. 1., „Reist", f. „risti". Rithætti frumútg. hefir ekki heldur
ver-ið haldið alveg óbreyttum á nokkrum öðrum orðum.
Bls. 69—74. — SÓLSETURS-LJÓÐ. — Af þessu kvæði er
hvorki til ehr. né nein útg. eldri en 1. útg. Ijóðmæla Jónasar, og
mun hr. það, sem þá hefir verið farið eftir, vera týnt nú. í 1.
útg. er bent til Attila eftir G. P. R. James, og stafar sú tilvísun
sennilega frá höfundinum. — George Payne Rainsford James var
frægur, enskur skáldsagnahöfundur, f. 1801, d. 1860. Attila (1.—
2. hl.) kom út í danskri þýðingu, eftir Fredr. Schaldemose, í Kh.
1841 (einnig með titlinum Historisk-romantiske Fortællinger, 16.
—17. Bind). — Kvæðið er á bls. 12—14 í 1. hl. og heitir bar
„Hynine til den dalende Sol". Jónas hefir sjálfsagt farið eftir
þeirri útleggingu. — í rauninni er kvæðið lausleg þýðing eða
stæling. Danska þýðingin er 3 er. (eins og enska frumkvæðið),
hvert með 13 löngum Ijóðlínum. Svara fyrstu er. 6 hér til hins
fyrsta, en síðustu erindin 6 til hins síðasta. — David Östlund
lagði þetta kvæði eða þýðing Jónasar aftur út á dönsku (Digte,
1902; eftir tilvísun drs. Halldórs Hermannssonar, prófessors).
Jónas hefir verið nýbúinn að yrkja eða þýða þetta kvæði
10. Febr. 1842; þá sendir hann Páli Melsted yngra það með bréfi
(sbr. II. b., bls. 123—24), og nefnir það þar „bann dalmatiska",
en 2. n. m. gåt P. M. þess í bréfi til Jóns Sigurðssonar (sbr.
Bi’éf P. M., bls. 26), að hann hafi séð eftir Jónas
„Sólseturs-ljóð (dalmatiskan lofsöng úr fornöld)". — Hefði líklega verið
réttara að setja þetta kvæði meðal þýðinga. Það er að svo stöddu
óvíst, hvort ummæli Páls Melsteds hafa við nokkuð að styðjast,
að þetta sé dalmatiskur lofsöngur „úr fornöld"; líklegra virðist,
að G. P. R. James hafi sjálfur frumort kvæðið á ensku svo sem
það er í bók hans, Attila.
Bls. 74—79. — MAGNÚSAR-KVIÐA. — Ehr. í hrs. Lbs.
202, fol. (nr. 13); heil örk; 4. bls. auð. Frumútg. í bókinni
Graf-minningar og erfiljóð o. s. frv., Viðey 1842, bls. 68—71. Fyrst
hefir Jónas skrifað þessa fyrirsögn í ehr.: „Erfiljóð dr.
Magn-úsar Ó. Stephensens conferenceráðs. — Flokkur". Síðan hefir
hann dregið yfir það með bleki, allt nema orðið „Flokkur", og
skrifað „Magnúsar-kviða" fyrir ofan. Fruraútg. er eins og ehr.,
nema hvað dálitlar villur hafa slæðst inn í 10. er., 1. 1., og 14.
er., 1. 1., en þær eru ekki verri en svo, að þeim hefir verið haldið
í 1.—3. útg. („aðsókn" f. „að sókn" og „hann" f. „að"). — í
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
