Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 363 —
frumrit sögunnar. Síðan hefir Jónas umbætt hana og ritað bá
blýantsuppkastið. Eftir því kann hann að hafa ritað söguna
handa Bjarna amtmanni (sbr. bréfsuppkastið til hans 13. Júlí)
og síðan aftur handa Konráði í þessu bréfi frá Stað, en hætt
við að senda Konráði bréfið, sem hann skrifaði á Þingvelli. Það
hefir hann þó geymt, og Konráð síðar lagt það innan-í bréfið
írá Stað. ■— Þingvallar-bréfið er þannig:
Konráð!
Þetta skrifa ég á alþingi og er nú einn á ferð, eins og bú
getur nærri. Sólin gekk undir Almannagjá í heiðskíru veðri, en
tunglið kom upp í dagmálastað. Þá stóð ég á Lögbergi í
nætur-kyrðinni og sté í dómhringinn, og talaði hátt og flutti mál mín,
en þingheimurinn skildi mig ekki, -—- ærnar á Þingvöllum; þær
lágu sumar, en sumar stóðu og gláptu á mig. Þær munu vera
bældar þarna á nóttunni. Ég> tók stein af rænli og kastaði
honum ofan í Flosagjá; hann sökk á kaf og hvarf með öllu, og
lagðist til hvíldar í gjánni, líklega til heimsins enda „eins og
frægð og heiður þjóðarinnar", sagði djöfullinn; — hann stóð
á gjáarbakkanum hinu megin og hló kaldahlátur; það gerir
hann ævinlega, þegar hann heyrir eitthvað sökkva. „Farðu frá
mér", sagði ég, „þú ert illur andi og nafn þitt er djöfullinn".
„Kallaðu mig hvað, sem þú vilt", sagði röddin, „en ég mun fara
minna ferða, því ég er höfðingi drottna þinna". Þá sá ég leidda
fram nokkra menn, og þekkti ég sum andlitin, en sum voru
óskýr í hálfdimmunni. O g djöfullinn gekk þar að, sem þessir
menn voru leiddir fram, og hann rétti út hina hægri hönd og
lauk upp höfuðskeljum mannanna og hugði að. Og enn rétti
djöfullinn út hina vinstri hönd og tók úr höfðum þeirra, eem
fram voru leiddir, hnefa sinn fullan og leit á í tunglsbirtunni.
„Það er eins og við var að búast", sagði andinn, „illar kvarnir
og harðar, og hausinn fullur, en ekki nema ein kvörn í
þorsk-kindinni". Og djöfullinn tók einn mikinn stein og færði í gjána,
og djöfullinn sagði: „Hann er sokkinn á kaf og horfinn með
öllu, og lagztur til hvíldar i gjánni, liklega til heimsins enda,
eins og frægð og heiður þjóðarinnar". — „Farðu frá mér,
and-skoti", sagði ég þá, „því þú ert lygari, og sannleikur var aldrei
á vörum þinum. Þú hefir sýnt mér kvarnir í höfði nokkurra
manna, en þeir eru fáir að tiltölu og allir úr þínu liði, •— gáðu
að því". „Saa god Nat da", sagði djöfullinn; „vi tales nok ved
en anden Gang, hvis De kommer til Danmark i Efteraaret".
„Meget forbunden; hils dine Venner og Bekendtere". „Ak",
sagði djöfullinn, „det er et smukt Sprog, det danske, men dette
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
