Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 335 —
að. — Bls. 243, 1.—5. 1.; greinin um árnar í „Vöðlavík", — sem
svo er kölluð, en heitir að réttu lagi Vaðlavík, — er ekki alls
kostar rétt; hefir Jónasi ekki verið skýrt rétt og greinilega frá
um þær. „Karlstaðaá" heitir (nú) Dysjardalsá, að minnsta kosti
þar sem hún fellur um Dysjardal; „ímastaðaá" heitir (nú)
íma-dalsá; kemur úr ímadal (upprunalega ímastaðadal að
likind-um) og fellur 1 Kirkjubólsá (aðalána í víkinni) nokkru utar en
Dysjardalsá („Karlstaðaá). — Geta hefði mátt um Þverá og
Vatnsá, sem falla í Kirkjubólsá ofar, en prófastur hefir ekki
nefnt þær í sóknarlýsingu sinni. — „norðan-við" (5. 1.), réttara
(nú) „austan-við". — 8. 1., „Teistaá", upphaflega Þeistaá, ef
ekki Þeista, — svo hét á í Noregi (nú Teista). — 9. 1., „Flesjaá";
réttara mun Flesjará (sbr. Flesjarhraun, innan-við hana), kennd
við fles (Fles), sem er skammt fyrir innan ármynnið, örskot frá
landi. — 19.—20. 1.; „Goðá" mun nú (oftast) nefnd Sellátraá;
„utan" er ekki rétt, heldur „innan". — Kaflinn á bls. 243—244
um árnar í „Vöðlavík" og Reyðarfirði er eftir sóknarlýsingu
Hallgríms prófasts Jónssonar á Hólmum, skrifaðri í Nóvember
1843. — Bls. 244, 1.—2. 1., „Njörvadalsá" o. s. frv.; hún fellur
(nú) í Norðurá (en ekki í Sléttuá), og sömuleiðis Geithúsaá,
sem kemur ofan-úr Sléttadal. — Séra Hallgrímur getur ekki
um Norðurá; hún kann að hafa myndazt síðar. — 8. 1., „Hrútá";
þær eru raunar 2, er svo heita. — 11. og 13. 1., „Áreyjará" á að
vera „Áreyjaá" og sömuleiðis „Áreyjarbæ" „Áreyjabæ". — 17.—
18. 1., „Grjótá eður Hjálmadalsá" mun nú kölluð Króará; hún
og Skóg(a)dalsá mynda Stuðlaá. — 23.—24. 1., „Fossárdal" kalla
menn nú Fossdal og „Hrútárdal" Hrútadal. — Árnar i
Fá-skrúðsfirði (bls. 244—245) eru taldar eftir sóknarlýsingu séra
Ólafs Indriðasonar, skrifaðri i September 1841, og árnar í
Stöðvarfirði (bls. 246—248) eftir sóknarlýsingu séra Magnúsar
Bergssonar, dags. 31. Desember 1839. Um helztu árnar í
Breið-dal er eftir sóknarlýsingu séra Snorra Brynjólfssonar 1
Heydöl-um, dags. 4. Okt. 1840. — Bls. 245, 6. 1. (sbr. 8. 1.), „Kjapteyri",
betra „Kjapp(a)eyri", sbr. Árb. Fornlfél. 1923, bls. 94. — 12. 1.,
„Sanddal", svo ehr.; rétt „Sauðdal". — 16. 1.; „Tungudalsá"
kallast nú Tunguá. — Bls. 248, 13. 1., „Stafnsheiði", ies
„Stafs-heiði". •— Kaflinn á efri hluta bls. 249 er eftir sóknarlýsingu
séra Péturs Jónssonar í Berufirði, dags. 6. Sept. 1840, og síðan
tekur við kafli á bls. 249—252 um Búlandsá og þær ár, er ••enna
í Hamarsfjörð og Álftafjörð, og er hann eftir sóknariýsingu
Hofs- og Háls-sókna eftir séra Jón Bergsson á Hofi, dags. 15.
Okt. 1840. — Bls. 249, 8. 1., „Líkarvatni", les „Likárvatni". —
Þessar sóknalýsingar úr Múlaþingi, sem Jónas hefir farið eftir,
HIT J. HALLGR. IV. gg
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
