Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— CXIV —
þreyttur við þetta pár, því í mánuð hefi ég nú ekki tekið penna
í hönd. Skrifaðu mér rækilega, einkum þegar skipin koma. —
Þinn einlægur elskandi T. S.". Það er óvíst, hvort Jónas hefir
orðið við bessari bón svo brátt sem skyldi. Þetta bréf voru
sið-ustu orð séra Tómasar cil hans og líklega síðasta vinarbréfið,
sem hann skrifaði. Jónas skrifaði Páli sýslumanni Melsted
frétta-bréf 24. s. m., þegar allra-fyrstu skúturnar voru komnar frá
Danmörku, og bað hann koma einhverju af fréttunum til séra
Tómasar; póstskipið og flest önnur skip voru ókomin, og hefir
Jónas, ef til vill, beðið komu þeirra áður en hann skrifaði séra
Tómasi aftur. En hvernig sem það hefir verið, leið nú ekki á
löngu, að Jónas minntist hans, og það á þann hátt, að mönnum
hefir það ekki úr minni liðið síðan. — Mánudagsmorguninn 17.
Mai andaðist séra Tómas. „Laugardagskvöldið fyrir hvítasunnu
var mér sagt látið hans", skrifar Jónas, og á hvítasunnudag
setti hann saman æviágrip hans eftir beiðni að austan. Það kann
nú að vera glatað, að öðru leyti en því, sem það mun vera að
finna í því æviágripi hans, sem hann birti síðan í Fjölni, sbr.
II. b., bls. 273—77. En hann minntist hans á annan hátt, svo
sem þjóðkunnugt hefir verið síðan, með erfiljóðunum
ógleyman-legu. Hann verður harmi lostinn við andlátsfregnina. „En ég
veit, að látinn lifir; það er huggun harmi gegn", segir hann
þegar i stað, og hann færir rök fyrir þeirri vissu sinni; að trúa
öðru um tilveru Tómasar eftir dauða hans, það væri guðlast. I
hverjum manni er falinn eilifur neisti og Tómas var
áreiðan-lega vaxinn því andans hnossi. Hann lifir. — „En þá
fóstur-foldin hans!" Og svo kveður hann meginhluta ljóðanna til að
hughreysta þjóðina i hörmum hennar yfir fráfalli „hennar mesta
manns". En í síðasta erindi ávarpar hann vin sinn framliðinn og
kveður hann í sama anda og kemur fram i upphafi kvæðisins:
„Fljúgðu á vængjum morgunroðans meira að starfa guðs um
geim". Trúarskoðun Jónasar á eilífðarmálum og þó einkum
hug-myndir hans um framhaldslífið næst eftir dauðann, koma
ljóslega fram í þessu kvæði. — Ahrifin voru sterk, og
harmur-inn opnaði svo fyrir öðrum innsýn í sálu hans, að hinar dýpstu
hugsanir komu i Ijós, og enn kváðu við tónar í þeim
strengj-um, er voru sem festir við hjartarætur hans.
Páll Melsted sagnfræðingur sagði svo löngu síðar,*) að við
lát séra Tómasar hefði snúizt „hugarfar Jónasar algerlega
til trúar og guðsótta". Það er óvist, af hverju Páll hefir þótzt
geta ráðið þetta. Að sönnu hafa þeir hitzt eftir lát séra Tómasar
*) í grein í tfmaritinu „Veröi ljós", II., 46.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
