Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
255
De elendige
mørkt omkring ham. Han var andpusten, han vaklet oa
støttet sig mot muren. Stenene var kolde, svetten på pan*
nen var kold som is, han reiste sig med et kuldegys.
Mens han stod der, alene, midt i mørket og skalv av kulde
og måskje av noget annet, tenkte han.
Han hadde tenkt hele natten, han hadde tenkt hele
dagen; han hørte nu bare en røst inne i sig og den
sa: «Akk!» Slik gikk det et kvarter. Endelig bøide
han hodet, utstøtte et smertenssukk, og vendte tilbake.
Han gikk langsomt og likesom utmattet. Det var som om
nogen hadde tatt ham igjen på flukten og førte ham til*
bake.
Han gikk tilbake til rådsværelset. Det første han så
var dørklinken. Den var rund og av polert messing og
det var for ham som om den skinnet lik en fryktelig
stjerne. Han så på den som en sau vilde se inn i øinene
på en tiger. Han kunde ikke få øinene fra den. Av og
til tok han et skritt og nærmet sig døren. Hvis han hadde
lyttet, vilde han hørt likesom en slags forvirret mumling
bak den. Men han lyttet ikke, og han hørte ikke noget.
Plutselig, uten seiv å vite det, var han like ved døren.
Han grep krampaktig i klinken. Døren gikk op, og han
var inne i rettssalen.
IX
Han tok et skritt frem, lukket mekanisk døren efter
sig og blev stående og se sig rundt. Det var en temmelig
stor, dårlig oplyst sal. I den enden av salen der han
stod, satt dommerne, i den andre enden en flokk tilhørere.
Ikke nogen la merke til ham. Alle hadde blikket rettet
mot et eneste punkt, en trebenk ved siden av en liten
dør ved veggen til venstre for rettsformannen. På denne
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
