Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Til dæmis um djörfung þeirra og
ötul-leik í baráttunni við áfengisnautnina, þá
er sagt, að þær Ólafía og Ingveldur hafi
tekið það til bragðs á lokadaginn (11.
mai), að varna sjómönnum inngöngu á
veitingahúsin hér í bæ við það tækifæri
með því að taka sér stöðu við aðaldyrnar
og fá þá með vinsamlegum en þó
ein-beittlegum fortölum til að hætta við að
fara þangað inn, eins og þeir áttu vanda
til, og eyða þar kaupi sinu fyrir áfengi.
Frá þeim dögum er til góðlátleg staka,
þar sem einhver sjómaðurinn er látinn
lýsa viðtökunum við dymar:
„Þegar ég hér stíg á strönd,
stend ég á milli vina:
Olafía á aðra hönd,
en Ingveldur á hina."
Þetta atvik sýnir vel, hve þeim
félags-systrum var mikil alvara, enda var ekki
til einskis barizt. Margir létu að orðum
þeirra.
En þegar Ólafía fluttist héðan út til
Noregs, þá tók Ingveldur við forstöðu
félagsins og hélt henni síðan unz hún
lét af því starfi árið 1933; var hún þá
gerð að heiðursfélaga.
Bráðlega fjölguðu áhugamál
félags-kvenna, svo sem mjólkurgajfir til
sjúk-linga og sængurkvenna. Síðar lánaði
fé-lagið sjúklingum og sængurkonum
rúm-fatnað, svo sem: lök, sængurver,
kodda-ver og nátttreyjur o. fl. Allt þetta
saum-uðu félagskonur og héldu því við, en
geymsla á því og útlán var að mestu í
hendi formanns. Atti Ingveldur marga
ferðina um þenna bæ á þeim tímum og
inn í mörg fátækleg hreysi.
Eitt sinn er hún var á slíku ferðalagi.
datt hún af háum stigapalli út og’ gat
ekki komið fótum fyrir sig. Var hin
mesta mildi að hún stórslasaðist ekki, en
aldrei mun hún þó hafa beðið þess fullar
bætur.
Eitt af því, sem þær félagskonur tóku
sér fyrir hendur, var það að sauma upp
notaðan fatnað og gefa hann síSan
fátæk-um (likt og Vetrarhjálpin nú), og kom
það sér vel.
Enn var eitt, sem Ingveldi var mikið
áhugamál, en það var, að eitthvað væri
gert til að gleðja þá mörgu sjúklinga á
Landakotsspítala (sem þá var eini
spítal-inn hér), sem enga áttu að hér í bænum
og enginn heimsótti. Keypti félagið þá
blómglös í allar sjúkrastofurnar, og síðan
voru blóm keypt allt sumarið á
laugar-dögum, en það var nú helzt i
Bæjarfó-getagarðinum svonefnda. Siðan voru þau
bundin í kníppi, en á hverjum sunnudegi
fór svo Ingveldur með þau upp á
Landa-kotsspítala.
Daníelsson bæjarfógetafrú seldi blómin
og er víst, að hún lét oft ríflega í
blóma-körfuna félagsins.
Á þeim dögum aflaði félagið sér
mest-megnis peninga með hlutaveltum, og var
það ekki lítil viðbót við störf þess.
hvítabandið 25
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
