Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Arne Garborg
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Det stig av Hav eit Arveland
med Tind og Mo;
det kviler klaart mot Hi milrand
i kveldblaa Ro.
Eg saag det tidt som sveipt i Eim
bak Havdis graa;
det er ein huld, ein heilag Heim,
me ei kann naa.
Ho søv, den fine Tinderad
i Draume-Bann;
men so ei Stund ved Soleglad
ho kjem i Brand.
Naar Dagen sig som Eld og Blod
i Blaae-Myr,
det logar upp med Glim og Glo
og Æventyr.
Det brenn i Bré og skjelv og skin
med gyllne Bragd,
og Lufti glør i Glans av Vin,
Sylv og Smaragd.
Men av han døyr den bleike Brand
som sloknad Glo,
og klaart som fyrr ligg Alveland
i kveldblaa Ro.
Eg lengta tidt paa trøytte Veg
der ut til Fred;
men Lande fyrst kann syne seg,
naar Sol gjeng ned.
Digtets siste Afsnit er overskrevet : Den store Strid. Det
handler om Veslemøys Kamp med Troldverdenens mørke Magter.
Hendes rene og gode Sind seirer i Striden:
Statt upp, statt upp, du Syster kjær!
No er du løyst til betre Ferd.
Høyr, Helgeklokka klingar!
Fraa alle Troll du laus deg vann.
Og i di Sorg deg sjølv du fann.
No upp mot høgre Ringar
din styrkte Hug seg tvingar.
Det mindst vellykkede Parti af "Haugtussa" er det, som heder:
Paa Skare-Kula. Her lader Digteren Veslemøy fuldstændig i Stikken
og tager selv Ordet til Dom over det mangt og meget i Tidens
aandelige Røre, som er ham imod. Men de dunkle Strofer, i hvilke
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
