Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
beljing, eit rus, og naar ruset er yver, vaknar ein
med vond Smak i munnen og utan tankar.
Ord og atter ord! eit ustanselegt skvaldr, eit
ævelegt skryt: Norigs storleik, Norigs fjell, Norigs
gjæve odelsbonde, Norigs fridom. Den sanne
fedrelandsven vemjest skrøyvet; men
— — — jubles skal der, folkets røst skal høres,
den frie nordmand maa sin tid forstaa,
og ruste sig til kommende attaker.
Men da man nu har møie med at røres,
saa tar man dygtig ind at svede paa,
„for Norges kjæmpers fødeland11, for „sne og bakker“.
Og hev ein ikkje noko anna aa briska seg
med, so hev ein i minsto fortidi; men herregud —
det finst daa ikkje det land i verdi, som ikkje hev
fortid. Og det, som det no gjeld, er at me sjølve
gjer noko; dei store minni er oss alle kjære, men
kann ikkje berga oss fraa „fortabelsen i nuet“.
Norskdomsmennerne meiner, dei arbeider for
framvokster i landet, naar dei stengjer oss ute fraa
verdi, — og dei er rædde for alt det, som kjem
utanfraa:
Kun norske meninger og norske miner
og stoffet norsk i sjælen og i dragten
og norske nymfer i de norske klipper.
Slik ser det ut i fedrelandet vaart, og ikkje er
der stor trøyst i, at landet gjer framstig i velstand;
det er daa berre „et ydre røre“. Det hjelper lite,
so lenge det ikkje finst samklang i arbeidet, ingen
grunnakkord i det heile. Hadde det endaa vore
noko, ein med gleda kunde tøvra ved, ein væn stad
aa kvila ut paa, —
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
