Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
et nyn al’ vellyd, nogle rene strenge,
og mellem fuglene, hvis vinger hænge,
lidt glæde ved et vingepar, som fløi.
Men „den lurvede bande“ hev lagt landet
under seg, og dei andre sit med ein dusen nikk og
let seg ikkje skjepla i si norske ro. Desse
heider-lege borgarane, „de grundige og sunde“ hev kann
henda ein gong i ungdomstidi havt ein lengsel
etter noko høgare, men aari gjeng,
og maverne blir mer’ og mere runde,
og hjernerne gaar mer’ og mere agter,
og aandens higen heder daarefagter.
Soleis frnst det daa korkje paa den eine eller
den andre sida jordbotn for aandeleg vokster i
dette landet. Det nyttar ikkje aa lata att augo
lenger for det røynlege; i lengdi kann ein ikkje
løyna armodi med „pralende bravader1*; skal det
verta tale um framstig her heime, maa ein sjaa
sanningi i augo, taka standpunkt fullt ut, herda
seg mot dagsens skraal og gripa til vaapen mot
trollet; fyrr det er felt, kann ein ingenting gjera;
fyrr fridomen hev vakt den indre kraft i den
sovande hopen, er han utan verd, men daa kann
han verta
som tryllegrenen, der faar liv i haanden
og peger sikkert mod det dybe væld.
Og paa voni, at det eingong skal henda, ser
diktaren til slutt „et glimt af morgenrødens Hamme44,
— og han skodar et tid, daa folket vil vakna upp
or dvalen og dei store ordi faa eit røynlegt
inn-hald:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
