Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Hvad nu er ord, skal engang vorde daad,
hvad nu er taust, skal finde sterke munde
i tingets sale og i templets buer;
hvad nu er larm skal blive vise raad,
og visne hoder byttes om med sunde;
hvad nu er glemt, skal engang vorde luer.
„Norges Dæmring* vakte ein storm med harm,
som me 110 hev vandt for aa skyna; men tidi var
ung og saar for alt, som ein kunde taka for
„bagtalelser af fædrelandet". Dei kalla Welhaven
„l’edrelandsforraadar“ og „modermordar* og bad
han med gi’eide ord rista dumba av føterne sine
og fara til det kjære Danmark. I den langvarige
striden som l’ylgde stod han reint aaleine aa kalla;
det var nok ein og annan av jamaldringarne hans,
som var med i striden paa hans sida; men han
vanta heilt ei samfunds-ryggstyd i ein konservativ
flokk. Det fanst knapt ein slik flokk i samfundet
vaart i den tidi, — det var just daa lite eller inkje
av gamall kultur med trygge erveminne, og
eigar-ane til dei ferske rikdoinarne freista vel aa spela
ei rolla i samfundet, men var ustøde som
uppko-mingar er i all si framferd. Welhaven maatte
difor venda spotten sin mot deim ög; paa lag
samstundes med „Norges Dæmring* skreiv han
„Christiania Sommer og Vinterdvale* og gjorde narr av
det, som daa gjerne vilde gjelda for Kristiania
high-life.
Men det var berre tilhøvi, som gjorde
Welhaven til satirikar (spottekvedar).
II.
Mor til Welhaven ser ut til aa ha vore —
etter det vesle 111 e veit um henne — det som dei
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
