Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Eventyr og stubbar og dyresogor - 3. Skrøne-Per. Norsk folkesagn. Fra «Fedraheimen» - 4. Lat hestarne pusta. Norsk folkesagn. Fra «Fedraheimen» - 5. Fjellet som sa at kjerringi skulde til gjestebods. Norsk folkesagn. Fra «Norsk Barneblad» - 6. Kraakevisa. Norsk folkevise
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
9
— «Eg meiner du hev aldri set nokon graabein, eg.» —
«Aa nei, det var nok berre ein gamall stubbe!»
4. Lat hestarne pusta.
«Du lyt lata liestarne pusta liten grand, 01av,» sa
klokkaren til p log-karen sin. «Aa,» meinte Olav, «di meir
eg driv paa, di meir pustar dei!»
Han skulde vore hest sjølv, han Olav.
5. Fjellet som sa at kjerringi skulde til gjestebods.
Mannen og kjerringi var bodne til gjestebods. Men so
hadde dei ei ku. Det laut einkvan vera heime og stella kui,
for elles kom juret hennar til aa springa, og ho kunde no
mest svelta i hel attpaa «Du lyt vera heime,» sa kjerringi,
«for du kjem til byen rett som det er, men eg kjem aldri
ut um dørstokken.»
«Nei, du lyt heller vera heime,» meinte mannen, «for
eg lid so vondt med aa mjølka kui, og so skulde eg ha
snakka med Kollands-mannen.» So stridde dei um dette ei
stund; det vilde ingen vera heime.
Men so kom kjerringi i hug at der var eit bratt fjell
burtanfor husi. Naar ein ropa paa det, so svara det. «Kunde
me kje lata fjellet svara paa dette spursmaalet?» sa kjerringi.
«Jau, det vert ikkje onnor raad,» svara mannen.
Fyrst skulde mannen av og spyr ja fjellet. Ja han
ropa: «Skal eg til gjestebods eller skal eg vera heime?»
«Heirne», svara fjellet. — So skulde kjerringi spyrja. «Skal
eg vera heime eller skal eg til gjestebods?* ropa ho. «Til
gjestebods*, svara fjellet. So slapp kjerringi av stad den
gongen.
6. Kraakevisa.
Mannen han gjekk seg paa vedaskog,
hei fasra, paa vedaskog.
Daa sat der ei kraaka i lunden og gol,
— Hei fasra.
Faltu riltu raltu ral
Lid vondt med: bar vanskelig for.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
