Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Eventyr og stubbar og dyresogor - 6. Kraakevisa. Norsk folkevise - 7. Hoppetussa. Tegning av T. Kittelsen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Mannen han tenkte med sjølve seg,
hei fa-ra, med sjølve seg:
aa tru no den kraaka vil drepa meg?
— Hei fa-ra.
Faltu riltu raltu ra!
Og mannen han snudde um hesten sin,
so køyrde han heim att til garden sin.
Og mannen han spende sin bòge for kne,
so skaut han den kraaka, so ho datt ned.
So sette han fyre dei folarne tolv,
daa køyrde han kraaka paa laavegolv.
So flo[1] han den kraaka og lema ho sund,
ho vog innpaa sekstan og tjuge pund.
Av skinnet so gjorde han tolv par sko,
det beste paret gav han til „mor“.
Og kjøtet han salta i tunnor og fat,
og tunga den hadd’an til jolemat.
Av tarmarne gjorde han tolv par reip,
og klørne dei brukt’an til mykagreip.
Og nebben den brukt’an til kyrkjebaat,
so folk kunde sigla baa’ til og fraa.
Av augo so gjorde han stòveglas,
og nakken den sett’an paa kyrkja til stas.
Og den som kje kraaka kann nytta so,
— hei fa-ra, kann nytta so,
han var kje verd ei kraaka aa faa.
— Hei fa-ra.
Faltu riltu raltu ra.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
