Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Eventyr og stubbar og dyresogor - 15. I djupe dalar og grøne lider. Av Ingvar Bøhn - 16. Lomereiret. Av Rasmus Løland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Eg kann kje gløyrna dei bjørkelundar,
der eg hev sprunge som barn inn-under,
den litle stova i grøne vang,
der mor hev teke meg tidt i fang
16. Lomereiret.
Smaagutarne Paal og Kolbein fraa aust-i-stova og Gunnar og Andres
fraa vest-i-st6va er til fjells og skal leita etter bær, og kjem daa til ei
tjern der eit iome-par hev reir.
Men det var lomereiret dei skulde sjaa etter. Lomarne
keldt paa og siglde att og fram paa same flekken langt
inne, so dei maatte ha det der ein stad.
Dei sette moltekopparne fraa seg og for inn-etter langs
vatsmaalet. Daa fauk lomarne npp og skreik og kakla og
for i lange ringar rett yver vatnet og haugarne og hovudi
deira; dei kunde kje hevja seg annarleis. Dei var store og
lange, mest som underlege fiskar som hadde fenge vengjer,
og føterne stod ende beint att-etter.
Jan, innmed botnen paa tjørni fann dei straks reiret.
Det var berre som ei liti dokk i myri tett med vatnet, so
lomarne kunde skuva seg ut i tjørni naar dei vilde; for
dei kunde nok aldri gaa paa land jordi med dei underlege
føterne sine. Det laag tvo digre graasvarte egg i reiret, og
dei høyrde i det same ei underleg piping og laating. Nei
men du under! — daa dei skulde høyra, so var det inni
det eine egget det let. Ungen i det hadde fenge liv og
laag og stræva og vilde ut. Skurni hadde fenge ein klove,
og han heldt no paa aa pikka eit hol paa eine sida. Dei
vilde gjerne hjelpa han, men vaaga ikkje; dei kunde snart
gjera vondt. Dei vaaga snaudt aa anda paa han.
Med stort stræv fekk han endeleg ut hovudet, og so
gjekk det lettare aa faa av seg heile skurni, So laag han
der, nyfødd og naken, og sparka, og saag seg ikring med
store augo. Han peip og klaga seg endaa, og naar dei
stakk ein finger ned mot han, gapte han vidt upp liksom
Vatsmaalet: vandflateu, sjøkanten — Hevja: løfte, hæve. —
Botn («bnnd»): inderste enden av en dal, fjord eller sjø. — Dokk:
Inilning, sænkning. — Skurn: skal. — Klove: spræk.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
