Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Eventyr og stubbar og dyresogor - 18. Blaabær-lid. Av Arne Garborg - 19. Stuten og bjørnen. Av John Lie
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Aa nam-nam, so søtt og godt!
Ja naar det slikt seg lagar! —
Og allestad blaatt i blaatt!
Her Lev eg for mange dagar.
Slik smak so frisk og so fin!
Eg er som paa kongens slott.
D’er plent som den beste
vin;
aa nam-nam, so sott og godt!
Men kom no den bjørnen
. stor!
— Ler fekk bli rom aat oss
baae.
Eg torde kje seg ja eit ord
til slik ein rysjeleg vaae.
Eg sa berre: ver so god!
no maa du kje ver a bljug!
Eg let deg so vel i ro;
tak for deg etter din liug.
Men var det den reven raud,
so sltuld’ han faa smaka
staven;
eg skulde banka han daud,
um so han var bror til paven.
Slikt skarve, harmelegt sleng!
Han stel baade kid og lamb.
Men endaa so fin han gjeng
og hev kork je agg eller skam.
Men var det den stygge
skrubb,
so arg og so hol som futen,
eg tok meg ein bjørkekubb
og gav han ein god paa snuten.
Han reiv sund sauer og lomb
for mor mi so traatt og
tidt; —
ja sant! um han berre kom,
so skuld’ han so visst faa sitt.
19. Stuten og bjørnen.
1 Ejellstadbygdi var det ein stut som drap hjernen.
Det bar so til.
Aasmund Aaland hadde ein stut so stor o<r væn som han
D
kunde standa i manns fjøs. Han var byrg av uksen sin,
og meinte at maken fanst ikkje. So kjem bjørnen til
buskapen. Hjuringen var ein krok, som rømde heim og lét
det gaa med lcrøteri som det kunde.
Daa folk kom fram, stod buskapen i ein krull, rædde
og upp-øste. Stuten og bjørnen saag dei ikkje. Dei leita
og leita. Endeleg fann dei kjemporne. Der stod stuten
liksom livs livande, kvar sen og sege spent og hovudet mot
ein bratt bergvegg; han hadde bora baae horni tvert igjenom
bjornen. Daude var baae tvo. Stuten hadde teke i av
harm og rædsla, og so ikkje vaaga slept taket.
li y s j e 1 e g: forskiækkclig. — VaaÉ: vældig, farlig kar. — Taka
for seg: forsyne sig. — Agg: anger, nag. — Hol: hu), slunken. —
Hjuringen: gjætergutten, — Upp-øst: opbidset. — Sege: muskel.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
