Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III. Alvor og skjemt - 49. Ditt barn eg no vil vera. Av Bernt Støylen - 50. Eit minne. Av Hallvard Bergh
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Din vilje vil eg- gjera,
lær meg ditt ord og bod!
Ber meg paa dine hender,
vis meg den rette veg,
so kvar eg foten vender,
eg alltid fylgjer deg!
50. Eit minne.
(U m ei mus og ei li ti gjenta).
Den tid godmor mi, Margreta Hallvardsdotter
Gullings-rud, var ei smaagjenta paa, ei 5—6 aar, hende eiet som eg
her skal fortelja:
Dei skulde flytja heimatt fraa stølen, som ligg tvo mil
burt i fjelii, til Gullingsrud i Nes i Hallingdal. Ho sat no
a aleine i selet, bui til aa fara. Utanfor døri dreiv foreldri
hennar paa med aa laga til siste klyvi; naar dei fekk lagt
den upp paa hesten og bunde lienne godt fast, skulde vesle
gjenta faa «rida upp imillom»: ho skulde faa sitja paa
hesteryggen med ei teina paa kvar sida; ho var for liti‘til
aa ganga den lange og steinute vegen. Med ho sat kurr
og still inni selet og stunda og stunda paa at det skulde
bera av garde, so visste ho kje ordet av fyrr det kom
smet-tande fram undan sengi ei liti mus. Den tid ho vart stird
paa henne Margreta, stana ho braatt, sette dei blanke og væne
vesle augo sine so stødt paa henne og undrast:
«Tru du er faarleg for meg du?» tenkte ho. Og ho
vesle Margreta Gulliugsrud sette dei blanke og endaa mykje
vænare augo sine paa musi og undrast:
«Kva er det du kann vilja meg du?» tenkte ho.
Daa det leid paa lite og dei hadde skoda sldlleg vel
paa kvarandre, desse tvo, og liksom vorte kjende, skaut
den vesle musi hjavla upp i livet og gav seg til aa hakka
og hakka og eta paa ein ostesmule som laag paa golvet,
og som inkje var større enn ei liti erter.
«Stakars du liti!» tenkte ho vesle Margreta, »du f ær
kje stor metten der; men kva skal du liva av i vinter, tru,
Bui, av buen: beredt, f<erdig. — Teina: klovkurv. — Kurr
rolig. — Vert a stird: faa oie paa. — Ski II eg: tydelig.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
