Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI. Fortællinger og digte - 92. Prestedagen. Av Rasmus Løland - 93. Raad for uraad. Av J. S. Welhaven. Med billede av G. Wentzel
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
seg sjølv og sa ingen ting. Han kjende seg so ljos innvendes,
og det var mest som alle saag etter lian. Naar det barst i,
so var det nok lian som hadde gjort det best av alle i dag.
Dei var komne upp i vegarne, dei fire gutarne. Daa
ltjende dei at dei var svoltne, og hugsa at dei hadde nista
med i lommome. Dei sette seg burtmed ein stein og tok
opp knyti sine, og daa var det vaflar dei hadde fenge med
i dag, sidan det var prestedag. Det var som alt snudde
seg vel i dag — kven skulde ha tenkt det daa dei for ned
her i dagmorgon! Men * so visste dei det og no, at slik
mann som presten skulde ein faa blæ lenge etter. «Vil dei
likna han i hop med lensmannen,» sa han Gunnar, «so f er
dei med lygn». Daa turvte dei kje vera rædde
preste-dagen ein annan gong heller — berre dei las noko meir
framfyreaat og inkje leit altfor my kje paa slumpelukka.
For det var kje visst ho var til aa tru paa for ofte, um
ho hadde vore god i dag.
93. Raad
Gudmund Torsen Storebingen,
han var gjæv i ett og alt, —
smal om livet, bred om bringen,
fast paa taa hvor andre faldt, —
glad og let, men arm paa gods;
derfor var han flink til fots,
flink med skreppen paa sin nakke,
baade op og ned ad bakke.
Knut Labeit i Viumaasen
var en tver og uglad mand.
Men han hadde fæ i baasen,
sølv i skap og fulde spand.
Knut var baade grim og gram,
skak i vekst og hoftelam;
derfor drog den rike styggen
helst i vei paa hesteryggen.
for uraad.
Ingeborg i Fagerlien, —
bedre terne saa du ei.
Gik hun forst paa sæterstien,
blev den snart en alfarvei.
Bygdens unge karleflok
drog til sæters flittig nok;
men hun saa, hun ænste ingen
uten Gudmund Storebingen.
Det gik hen til ut paa hosten, —
sæterhytten stod forlatt;
da blev Gudmund reiselysten,
og saa tok han skreppen fat.
Mens han drog paa salg og kjøp,
Gudmund fra sin lykke løp;
Knut Labeit, hvis fart var liten,
passet desto bedre tiden.
Barst, av heta: bære, komme; >barst i hop»: kom til stykket.
–B1 se = bledja: Made, vtelge ad. — Grim: ufager, styg ay ansigt. —
Gram: sint, grætten. — Terne: tjenestejente, her: jente.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
