Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI. Fortællinger og digte - 96. Viking Varberg. Av Andreas Austlid. Med billede av Vilh. Peters
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
blødde noko etter ei steinflis. Daa me fekk krafsa oss upp,
var det ikkje ein grøn fiekk der me hadde slege. Me sette
oss burt i ein bakke, og eg grét. Men Viking song «Vaar
Gud han er so fast ei borg,» so det ljoma.
Ein haust skulde han upp i Randfjell og lauva.
Han vilde liggja der nokre næter i eit skogløda. Daa han
gjekk um mørgonen, spør ein mann ifraa Varberg: «Kvar
skal Viking av i dag?» — «I dag vil eg aat Randfjell og
brenna upp løda di,» svara han — paa moro. Han for og
lauva um dagen; men mot kvelden kom det regn. Viking
kom og var vaat; han gjekk aat løda, gjorde upp varme
og vilde turka seg. Han sovna nok fraa varmen; for daa
han vakna, stod logen ikring honom baade uppe og nede.
Hen bykste til, kom nt gjenom gluggen, men svidde av
seg mest heile kruna — og ikkje fyrr seig løda saman.
Daa var skjemtet vorte aalvor. Men han bygde henne upp
att av nyo sidan.
So var det den gongen han var i reinsfjellet og
skaut bukken paa spranget. Bukken kanta og trilla ut
yver nokre fæle berg og ned i et djuv. Han Viking etter!
Men det var is paa bergi. So tok han til aa skrida. Fyrst
ned paa ei skor, so paa ei onnor, so paa den tridje; der
vart han hangande etter tolkniven sin — lian slo honom
ned i isberget og hekk. Og daa saag han ned i ein avgrunn
som kunde minna um helvite, sa han, So nær dauden
syntest han aldri han hadde vore. Han skar seg feste med
kniven og arbeidde se upp att. — Men meiner du han
gav seg paa bukken? Nei, han krøkte seg fram gjenom
dalar og dælder, kom ned i botnen, fann att bukken og
fekk honom upp. Det hev vel ikkje fare folle der korlcje
fyrr eller sidan.
Men verst ute var han den gongen han for fjellet fraa
Telemarki og til Øyfjord.
Han dreiv med handel. Kjøpte varor paa
Stavanger-marknaden, for sjøvegen aust-etter til Skien, kom upp
Slege, av slaa. — Kruna: isse. — Av nyo: pannyt. — Skor;
et litigg eller en avsats i lierget.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
