Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV. Natur og folkeliv. Digtning - 41. Lenda fraa Land. Av A. O. Vinje. Med to tegn. av Elisabeth Sinding
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Men midt burt-i berget der ligg der ei vik,
og der ho med folen sin landar.
I vatnet var kaldt denne stubben ho svaro,
og svidde i holdet det gjorde,
Tilbake ho kann kje, og lengere fram —
det var som ho heller ei torde.
Dei aat der so lenge der fanst att eit straa,
og svart dei ikringum seg snøydde.
Men folen var barnet, og svolten drog paa,
so der ifraa mor si lian døydde.
A a kvila paa vegen gjev styrke i bein:
og kann du, so bør du det gjera.
Men stauda i faaren som hoggen i stein,
det er fulla raadlaus aa vera.
So kom det ein baat i den djupaste naud,
og svint inn i svingen han smurde.
So frelste dei Lenda, som nær-paa var daud
og stod yver son sin og stnrde.
Det er so du sjølv kann som Lenda bli stur,
naar dette du dreg deg til minnes.
Men er det kje grovt med den heste-natur,
som soleis skal vera til sinnes?
Han stend til han stuvende svelter i hel,
og vantar paa vit til aa venda.
Og det er so sant som eg dette fortel,
at tidt det i fjellom kann henda.
Han gjenge seg fast, og han aldri kann snu;
og motgang hans tanke ei mognar.
Han skifter ei meining, som folk skulde tru.
Han brester, men aldri han bdgnar.
Aasmund Vinje.
I li61 det: ind i skind og kjøt, — kSnøyda: gjøre snaut. —
Smurde, berr suiat. — Stuvende: sta-beint, bent Irem. — Mogna:
mori ne. — Iiogna; boie sig.
lioljstm l.icsobok for folkeskolen. III. «RitamaftlButgavc*, 9
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
