Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI. De unævntes saga - 55. Veslemøy lengtar. Av Arne Garborg - 56. Strikkevise. Av Claus Frimann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ho gløymer stræv og bo gløymer stell,
b.0 mor,
og stirer upp mot dei ville fjell,
ho mor.
«Kor gjeng det Veslemøy, arme ting,
som renna inaa alle berg ikring?» —
spør ho mor.
Aa, visste du kor eg lengtar her,
du mor! —
Den brune heidi, den fekk eg kjær,
du mor!
Her gjeng eg ør millom aude fjell
og græt meg i svevn kvar einaste kveld;
aa du mori
Og alt er framandt og nytt og vondt,
du mori
det stirer kaldøygt ikring meg rundt,
du mor I
Her er kje liv som eg fritt kann tru,
og ingen einaste er som du, —
du mi mor I
Aa tru den tidi fekk rundt seg snutt,
du mor;
eg reknar time og kvar minutt,
du mor!
Aa kunde eg sti ga med sjumils-steg
og sitja ei orliti stund hjaa deg,
du mi mori ^ Garboyg
56. Strikkevise.
Saa binder jeg traad,
saa øver sig haanden i kvindelig daad;
naar haanden skal hænge, da blir en saa træt,
naar haanden jeg rører, gaar tiden saa let.
Jeg binder ei silke, jeg binder ei guld;
min traad er av uld.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
