Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Fædrelandshistoriske digte - 76. Bjørn stallar. Av Per Sivle. Med teiming av A. Bloch
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Nei, — som dei er burte,
tek lijarta til svid,
og verre so vert det,
di lenger det lid.
Kva hadde han gjort!
og kor kunde han vel ja:
sin konung, seg sjølv
og sitt manns-ord aa selja I
Og daa det leid lenger,
so vart det til sut
som murde og brann,
ao han heldt det kje ut.
Yel slo han paa bordet
den bienkjande haugen:
men klangen av gullet
var skrik som av. draugen.
Aa, kunde han endaa
faa Olav aa sjaa,
og um inkje anna,
so straffi si faa!
— So strauk han av stad,
og mot auster han traadde,
og ståna kje fyrr
til kong Olav han naadde.
Mura: stikke og gnage i kroppen. — Traa: længte.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
