Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX. Natur og folkeliv. Digtning - 87. Grytebekken er ute og skyt. Av A. O. Vinje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
og bar med bur og beljing paa,
som ingen ende tok.
Og daa so folk fekk dette sjun,
som var eit under stort,
so bar dei til saa lcyna paa
at noko vondt var gjort.
Til Bordals bølingen vart f vigd,
han upp mot urdi saag,
og merkte ut at det var der
som Storeguten laag.
Men ingen ting der funne vart,
med alt det leita var. —
So kom den uferds-bod til meg,
som var iians gamle far.
Det fyrste som eg kom til meg
fraa slikt eit svimeslag,
so saag eg alt, so tenkte eg
paa rettens store dag.
Eg Grytebekken visste vel
var son mins banetnann.
og at det ingen aiman var
enn nettupp, nettupp han.
Eg kjende deira gamle strid
oo- visst’ han var ein hein,
og spurd’ at han paa same tid
ha’ gjenge etter rein.
Eg gav kje denne udaadsinann
den minste ro hell rist.
Det aalvor var, som hjaa ein mann
som sonen sin hev mist.
Den heile bygd eg for ikring,
og med meg fekk eg folk.
Til fjells me Grytebekken dreiv
framfyre oss med svolk.
Daa bølingen fekk honom sjaa,
det aalvor vart i lag;
dei bura og dei belja paa
som det var domedag.
Kor oss aa varna um haus liv,
det reint me faafengt saag.
Han maatte røma til den urd
der Storeguten laag.
Men ingen ting um Storegut
fortel den syndens mann;
med ingen ting han vilde ut,
og ingen ting me fann.
0" ingen rett det var aa faa;
O D ’
for slik var retten fest,
at alltid den fekk største rett
som kunde muta mest.
Si tid han livde som eit vrak,
og mang ein gong vart dengd.
Men huset stend forutan tale
naar retten den er stengd.
Men daa han skulde anda ut,
og bovgja sine bein,
han sa: «No ligg han Storegut
paa bringa mi som stein.»
Me etter rett og rettferd ser;
me leitar nord og sud;
og sviktar mann, til slut so fær
me retten vaar av Gud.
Aasmund Vinje.
Bnr: raut, brøl, — Uferd: styggefærd, ulykke; uferdsbod: duarlig
tidende. — Dei, deira: de, deres. — Hein = kvessestein (haardere og seigere
end brynesten). — Ha, for: hndde. — Svolk: lang, ty ml kjep; juling. —
V:irne: verne, verge. – Fest: fastsat, tilstelt. — Mute: bestikke.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
