Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
fyre og synte vegen. Daa fekk bonderne tid til aa uin-
raada seg og roma undan. Der ligg ein liten gard heiter
Torvik. Folket hadde rømt og teke med seg alt dei kunde;
dei hadde gøymt seng-khcdi sine uppe i ei fjellskor, No
kjem skottarne dit, og fer baade liogt og laagt, og finn
seng-klædi. Dei skjer liol paa dynorne og torner ut fjori
so bo fyk. Yari tullar dei saman og tek med seg.
Endeleg kjem dei rundt Isfjorden og fram paa Roms-
dalsneset. No er dei so troytte at dei maa kvila. Dei ser
upp igjenom der dei skal fara. Romsdalen ligg bratt og
trong; det er fjell i fjell, det eine verre enn det andre.
Men Sinklar segjer: «Naar me kjem ut paa Heidmarki,
skal me koma. som aat Kana’ans land; daa skal den vænaste
gjenta og den gildaste garden lioyra dykk til. Men fyrst
maa me knekkja folket. Eg vil stoypa um den norske
lova,» segjer han, «og gjera henne til ei jordrotta, so ho
ikkje skal tora kreka ut or hola si ineir.» So vart dei
modige og tok paa vegen. Per Elognes hev drege seg
burt aat eit næverlad. Han smoygjer handi ned i lumma
si, drog fram pungen og stikk han inn her; det var ikkje
vert at skottarne fekk tak i den. — Men 110 maa han fram
sjolv; <lei dreg paa haaret hans og driv lian fyre sog.
Andreas Austlid.
23. Kjell Fjordungrein.
Skottarne cr komne Koinsilalen ti! J,esje, og fer so ncd-etter Gud-
brandsdalen og hcrjar og brenner. Men i milionitidi hadde bonden Lars
ITfliigflH, lensmsind yver Lesjn og Dovre, sendt l>6dstikkn ikring i hyg-
derne iit. bonderne skulde samla seg og mote fienden.
No lvt me etter bonderne som hadde fare ut-yver aat
Kringum. Her skyt det seg fram ein bratt, diger bergkrugg;
det er don eine fjellsida som sig ut i dalen og velter seg
kav aat elvi. No ru var det kje so oveleg; for det gjekk
ei jordskrida i som sopa med seg skogen og gjorde
det flatare; og no gjeng ny-vegen ned-under etter elvi.
Var eller vær: putevar, dynevar. — Lad: stabel, — Hekk, av
hanga. — K rugg: rvg; ogsaa pukkel. — Kav aat: lielt frem til.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
