Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
visst skyld med han, um ho inkje mishugsa seg; — paa
mor-sida. Ja; han laag der uppe no i aar, høgast upp-i
høgheiarne, ovanum Kvina. Kom eg dit paa denne galne
forvitna-ferdi mi, so kanskje eg raaka han; og daa skulde
eg spyrja han um dette; han visste det. —
Matstelt og utkvild sa eg farvel og gjekk. Den gamle
kona fylgde ut og synte meg veg og leid; ho var lett paa
foten som ein ungdom. Me skildest som ni" kunde vore
mor og son. «Ja no maa du fara vel og sjaa deg fyre.
Og skulde me inkje sjaast ineir i denne verdi, so gjev me
maa finnast att paa den staden som betre er!» Ho sa desse
kvardags ordi so vænt at eg kjende augo mine doggast, og
skunda meg i vegen.–
Fantar.
Fjellstigen svinga fort upp gjenom lidi, og snart gjekk
eg midt upp-i ei stor urd. Her var gildt. Paa
vinstre-handi Sira i roleg straum; paa den andre sida berg-ufsi
rett upp; blaae urdi fram so langt eg kunde sjaa; og her
og der i sol-krærne bjørkekratl eller store raudnande
hjupe-klungrar. Eit lite vindblakr svala i lufti, og yver fjell-aasarne
Forvitna: vitelyst. — Hjupe: nype.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
