Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Det var fram me laut føra den urett me bar;
av di folket er barnet, og kongen er far.
Gjenom Sverge me for og med skreppa paa rygg.
Det var veg som var lang; der var skog som var stygg.
Men me trygge for fram: der stod av oss ein kvekk.
So den vegen gjekk snart; det var gutar som gjekk.
Me ein laks liadde med ifraa Tovdalens fjord.
Det var gut som var feit og so ovende stor!
Det var skjenken me hadde til kongen, han far.
Og ban Storegut laksen i skreppa si bar.
Me til kongsgården kom. Aa ja, der var vel gildt!
Og imot oss dei toko so framifraa snildt.
Der av folk kvar ein kroken i garden var full.
Og dei skein utav sylv, og dei gløste av gull.
Og mot laksen i skreppa ein tenare tok.
Han i gaava var glad og i liondi oss skok.
«No i kveld,» sa han, «kjem han for kongen paa disk.
Det er sjeldfengt her nede aa faa slik ein fisk.»
So til kongen me kom; det var gut som var gild!
Han tok mot oss so vel; det var mann som var snild!
Og han helsa so varmt, og so sagde han daa:
«Eg er glad naar eg fær mine nordmenner sjaa.
Eg til lands eller vands slike hermenn ei fann.
Dei er trugne mot kongen og trugne mot land.
Slik ein vokster paa karar du aldri sku’ sjaa.»
— Det var Storegut daa han sett’ augo si’ paa.
Daa so Lofthusen maala vaar urett og sut,
— det var guten sin det til aa leggja det ut! —
daa sa kongen: «Nei, det er daa æveleg skam
at mot aalmugen umbodsmenn slikt fara fram!
G løs en: gløde, glimte.
ltotjwn Læncbok for folkeskolen. V. tByutgave*.
7
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
