Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
r
Arferði.
378
bjargi norður fyrir lancl og austur til Reyðarfjarðar, isar
þessir lágu viðast til Jónsmessu og sumstaðar lengur. Yoru
þá ógurlegir byljir og ofviðrishríðir nm veturinn og i
norður-og austuramti er talið að fallið hafi 50 þúsund fjár. 1802
gjörði aftur harðan vetur með stórhriðum og snjókomum
alt frá veturnóttum og þar til tvær vikur voru af sumri,
var veturinn kallaður »snjóaveturinn mikli«. Byrjuðu þá
margir að skera fénað sinn á þorra og féll þá margt
kvik-fó enn, og suinir urðu sauðlausir og flosnuðu upp; sumarið
var eitt hið kaldasta og grasvöxtur mjög litill, hafis kom i
janúar og lá við Norðurland alt til höfuðdags. Næsti vetur
var umhleypingasamur, þá komu líka hafisar, sem lágu frá
miðjum janúar fram i mai. Bjargarskortur var þá mikill
og dóu margir úr ýmsum kvillum, en surnir úr harðrótti.
Eftir það var bærilegt árferði til 1807, þá komu aftur miklir
isar og veturinn var harður og frostamikill; voru þá hafþök
af hafis og lagnaðaris kringum alt land nema Faxaflóa, á
Norðurlandi sást hvergi út fyrir isinn af hæstu fjöllum og
gengu Grímseyingar á honum til Akureyrar. Pó árferði
væri oftast þolanlegt hin næstu ár eftir þetta, svarf þó hart
að mönnum bjargræðisskortur og siglingaleysi á
striðsárun-um, peningavandræðin bættust svo við, er bankóseðlarnir
féllu. Yar furða að fólk skyldi standast allar þær þrautir,
en ekki er getið um neinn verulegan mannfelli af harðrétti
á þeim árum, enda voru menn þá orðnir vanir að nota sér
alt sem hægt var að liafa til manneldis og kröfurnar til
lífsins voru fáar.
fó veðráttufar eðlilega væri upp og niður fram eftir
öldinni og alloft hafisar, er þó ekki getið um nein veruleg
harðindi nema á árunum 1817 og 1835, var þá fjárfellir
nokkur i útkjálkasveitum. Um miðja öldina var langur
kafli af góðum árum, sérstaklega 1840—1854, þá komu
mjög sjaldan isar að landi og var oft árgæska til lands og
sjávar; hagur bænda stóð á þeim árum viða með miklum
blóma. Svo fór aftur að liarðna í ári og má sérstaklega
geta um árin 1855, 1859, 1863 og 1866. Veturinn 1866 var
með allra harðasta móti, þá rak hafís að í febrúarmánuði
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
