Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
560
Fiskai-.
leita seiðin til botns og á sumrum eru allar vikur og
sæv-arpollar fullar af ufsaseiðum og eru það aðallega þau, sem
eru kölluð varaseiði. Nokkur hluti rekseiðanua berst
norð-ur og austur og botnlif þeirra byrjar þar eðlilega siðar.
frjú fyrstu árin halda smáufsarnir sig á grunnum sjó við
strendurnar, og eta þar lítil krabbadýr, orma og seiði
ann-ara fisktegunda; siðan leita þeir út á djúpið og halda sér
heizt á rúmsjó. Ufsi er nokkuð veiddur við ísland og
hafð-ur til manneidis og skepnufóðurs. Stórhlaup af smáufsa
koma oft á Faxaflóa sunnanverðan, einkum i Hafnarfirði,
og hafa orðið til mikilla nota, en menn bera sig yfirleitt
iitið eftir að veiða þenna fisk.1) Spærlingur (Gadus
Es-marJH) er lítil þorsktegund (4—9 þuml.), sem allmikið er
til af við Island i volga sjónum suður og vestur af
land-inu, en ekki tóku menn eftir honum fyr en um 1900; fyrir
r
norðan og austan hefir hann ekki fundist. A vorin og
sumr-in heldur hann sig á 20—30 faðma dýpi, fer á vetrum út á
meira djúp og kemur aftur i febrúar og marz til að gjóta.
Lýsingur (Gadus poutassou) er önnur lítil þorsktegund (4—
10 þuml.), sem liíir við Suðurland á 60—200 faðma dýpi, og
seiði hans hafa fundist langt út á rúmsjó fyrir sunnan og
suðaustan Island. Fiskur þessi kemur alloft upp úr
löngu-og þorskmögum i Yestmannaeyjum, það er suðræn tegund,
sem er algeng i Miðjarðarhafi. Pólþorskurinn (Gadus saida)
er fremur sjaidgæfur við Island, hann á heima i
heimskauts-höfum, en veiðist þó stundum á Vestfjörðum og við
Norður-og Austurland og hrygnir þar likiega, rekseiði hans hafa
fundist utariega á Húnafióa.
Langan (Molva vulyaris) er mjög algeng við Isiand, helzt
á 50—150 faðma dýpi á leðjubotni; mest er af henni
sunn-an og vestan við landið og lítið af henni fyrir norðan og
austan. A vorin koma löngur frá djúpi inn að landi tii að
hrygna við Suðvesturlandið og er orðið mikið af henni á
Sbr. Andvari XXIV, 1899, bls. 118; XXV, 1900, bls. 81—83.
fjúð-ólfur XI. 1859, bls. 47—48. fjóðviljinn XIII, bls. 83; XV, bls. 5. Fróði
I, bls. 95 og víðar.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
