Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
105
Ein gong kom han til ein støl på ein av turane
sine. Stølsbui var av det gamle slaget med åre midt
på golvet og ljore i taket. Då Tostein kom fram
til bui kasta han meisen sin uppå buataket — mei-
sen er ei tregrind til å binde ymse ting attåt og
so bera på ryggen —. Men Tostein kasta lite grand
for langt, so då han kom inn i bui låg meisen på
jordgolvet inne bui. «Nei, koss æ du komen hit
då!» segjer Tostein då han tek upp att meisen.
Han var som ein grytestøypar på lag, han
Tostein, men skralt var det.
Ein gong sette han fot under ei gryte på Løkje.
Folk sa til honom at denne grytefoten var no fælan-
de stygg. «Å ja, han vart stygg, men ho ska no
inkje gå åt kjyrkjun mæ désse fote», svara
Tostein til.
I ungdomen bar Tostein, som so mange lausekara,
på heidsleg til elsk til ei gjente, og denne gjenta
vart kona hans. Men kjærleiken kolna på båe sier,
dei la meir elsk på maten, som det jamt var so lite
av. Tostein fortalde um kjærleiken sin og so så
han: «Me soto tolv og tolv på kor kjyrkjestol, men
e likte ho best tå alle, 0 & tenkte at fær e henne,
fær e ein Guds engel. Men når eg såg te, va dæ
ein sprakji frå Helveti».
Når det var retteleg kaldt um vettrane og Tostein
kom inn til nokon, sa han jamt: «Han bit kje kleg-
gen i Älrustkleivo i dag». &
Tostein budde nemleg i Älrustkleiven og starta
der frå Juven kvar morgon då han var ute og bad.
TORE RUSTO
- Tore Rusto i Nordbygdi i Hemsedal eller gamle
Snosru’n som han kallast, var krigsveteran. Han
hadde vore med i krigen mot svensken. I lengre
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
