Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
158
og til våre dagar har det støtt vore svara 6 mark
um året til Ål kyrkje, for det var Lisla-kjæringi
sin siste vilje at eigaren av denne garden til alle
tider skulde svara 6 mark for året til Äl-guden.
Uvoldan — ved eit uheld — uviljande.
OPENBERRINGI I SVENKERUDLI
For eit par mannsaldrar sea levde det ein ung-
kar — heitte Hermund på Tyribakka i Nesgjeld.
Han hadde huglagt og var trulova med ei gjente
som tente på Svenkerud. Men då dei hadde gått slik
trulova ei tid tok Hermund til å bli tvihuga, han
likte betre ei gjente på Garnos og tok til å vanke
der, hjå henne, i staden for hjå si eige festarmøy.
Svenkerud-gjenta syrgde på Hermund, so ho vart
både bleik og gusten, og gret gjorde ho so det var
stussleg å sjå. — Ho fann ingen hugnad i livet meir
når ho hadde mist Hermund.
Husbonden på Svenkerud totte synd um gjenta
— og så med henne ein dag — det var endå til
ein laurdag — at ho skulde vera med godt mot og
ikkje ta dette so tungt, det skulde nok endå verta
ei råd, slik at det vart eit par folk av henne og
Hermund.
I dei tider låg budeione på fjøslemmen. Med det
sama budeia gjekk åt fjøset og skulde leggja seg,
smaug Svenkerud’n til skogs og upp igjenom lii
der han visste Hermund Tyribakka hadde vegen
sin då han gjekk på friing til Garnosgjenta, klauv
upp i ei svær gran og venta. Han hadde ikkje site
langt belet so kom Hermund kilande i god fart upp
igjenom lii. Då friaren nærma seg treet skapte
Svenkerud’n framandt mål i seg og so ropte han
med djup, grov gravrøyst: «Gift deg, gift deg, gift
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
