- Project Runeberg -  Misterje /
105

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

fotografja” — dodała po chwili — „w rzeczywistości
jest on o wiele przystojniejszy”.

Nagel zobaczył fotografję młodego, przystoj-
nego mężczyzny z brodą okrągło przystrzyżoną.
Siedział przy stole w pozie wdzięcznej, pełnej swo-
body, rękę trzymając na rękojeści szabli. Dosyć
rzadkie włosy rozdzielone były pośrodku czaszki.
Z wyglądu przypominał trochę Anglika.

— To prawda, w rzeczywistości o wiele jest
przystojniejszy — potwierdziła pani Stenersen. Za
czasów panieńskich byłam w nim także trochę za-
kochana... Niech się pan przyjrzy tej fotografji obok.
To młody teolog, który kilka dni temu umarł. Na-
zywał się Karlsen. Tak, smutnie skończył. Załowa-
liśmy go bardzo wszyscy. Co pan mówi? Tak,
przedwczoraj był jego pogrzeb.

Fotograija przedstawiała młodzieńca o wyglą-
dzie chorowitym, z policzkami zapadłemi. Wązkie
wargi były tak moćno zaciśnięte, że usta wywie-
rały wrażenie cienkiej linji. Oczy ciemne i duże,
czoło niezwykle wysokie i jasne, piersi zapadłe,
a ramiona tak wązkie jak u kobiety.

Więc to był Karlsen. Tak wyglądał. Nagel
pomyślał, że z taką twarzą dobrze harmonizowały
przezroczysto-białe ręce o błękitnych żyłkach i te-
ologja. Chciał właśnie zrobić uwagę, że twarz ta
nosi piętiuo jakiegoś fatalizmu, gdy spostrzegł, że
adwokat Reinert przysunął swe krzesło do Dagny
i rozpoczął z nią rozmowę. Zaczął przerzucać album
i milczał, by im nie przeszkadzać.

— Ponieważ oskarżyła mnie pani, że milczę
cały wieczór — zaczął Reinert — może mi pani po-
zwoli opowiedzieć zdarzenie prawdziwe, którego
byłem świadkiem podczas ostatniej bytności ce-
sarza...

Dagny przerwała z uśmiechem:

105

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0115.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free