Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII. Øyi og vraket
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
44
garne berre grein han fyrst aat. Kva skulde
han med dei her? Ein einaste kniv var meir
verd enn heile pengesumen. Men daa han
hadde tenkt seg um, tok han dei likevel med,
og so balla han alt saman inn i eit stykke
lereft.
Men daa han so hadde laga seg ein liten
flote og skulde til lands att, tok det med eitt
til aa blaasa ein sterk vind ut fr.aa strandi.
Han skyna straks kor faarlegt dette var, og
at det var uraad aa koma i land med floten.
So visste han ikkje onnor raad, han batt pak
ken sin paa ryggen og tok paa og vilde symja
til lands. Men so lett gjort var ikkje det
heller ; for det bles sterkare og sterkare. Det
var berre so vidt han kom seg vel i land att.
Og paa høg tid var det ; for straks etter bles
det ein heil storm. Hadde han heft berre
eit lite bil lenger, so hadde det vore ute
med han.
Det vart eit fælt ver med storm og regn
um natti. Men daa laag Robinson trygt og
godt i den vesle hytta si og kvilde seg etter
det harde strævet daa han sumde i land.
Daa han kom ut um morgonen, var vra
ket av skipet burtkome; det fanst ikkje vis
neriie att av det. Han hadde berga mest alt
det som bergast kunde no, so det var ikkje
nokon skade soleis. Men han kjende seg like
yej so underleg sorgfull. Dei var liksom han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
