Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII. Robinson såar og haustar. Nye utferder.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
75
takka til at han hadde drive i land her og
ikkje der; for paa fastlandet paa dei kantar
visste han det budde berre ville folk og
manne-etarar.
Han vilde denne gongen ikkje snu fyrr
han kom heilt fram til havet paa den andre
sida. Der var fine grasmarkjer og fager skog
kvar han kom, og i røyndi mykje venare hell
paa den andre sida, der han budde. I skogen
var der ei mengd med papegøyar, og det gjekk
so heppe at han fekk tak i ein av dei. Han
kasta staven sin etter han og slo han i svime,
so han ikkje vann fjuka undan. Fuglen kom
seg snart att, og Robinson tok n sidan med
seg heim og tamde han og hadde han i
lang tid.
Daa han for nedetter dalarne saag han
nokre dyr som liktest paa harar og revar.
Han skaut nokre av dei og smaka paa kjøtet,
men lika det ikkje. Det var heller ikkie
turvande aa eta kjøtet av slike dyr, naar han
jamt kunde faa tak i villgjeiter og fugl og
stundom endaatil skjoldpaddor.
Han gjekk berre eit lite stykke fram um
dagen; for han var inne i alle krær og kro
kar og avdalar paa vegen og gav vel gaum
etter alt han raaka. Um næterne la han seg
anten uppi eit tre, eller han gjerde seg godt
inn med høge stavar nedpaa marki.
Daa tian kom. neå, aat havet paa denne
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
