Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII. Robinson såar og haustar. Nye utferder.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
76
sida, skyna han endaa betre at han hadde
slege seg ned paa den laakaste sida av øyi.
Det urde og krudde med skjoldpaddor paa
strandi ; der var endelaust med fugl, sume
slag som han hadde sét fyrr og andre som
han ikkje hadde sét. Han kunde skjota mest
kor mange han vilde, men maatte spara paa
krutet og blyet.
Han kunde kje anna hell tenkja paa at
det hadde vore betre aa bu her enn der han
no heldt til. Men han hadde likevel ingen
hug til aa flytja. Han hadde slege seg til ro
der han var no, og vorte glad i den vesle heim
staden sin, og han tykte stødt han var paa
framand grunn naar han kom nokon annan
stad paa øyi.
Daa han hadde sét seg ikring nedmed
sjøen eit heilt bil, tok han til aa fylgja strandi
mot aust og gjekk ei lang leid. So sette han
ein stor stav ned i marki til merke paa kor
langt han hadde vore og tok so paa heim
vegen. Han vilde taka ein snarveg attende,
fraa merkestaven og tvers yver øyi; han var
so godt kjend her i skogarne no," tykte han,
at det ikkje kunde vera nokon vande aa
firma fram.
Men det var ikkje fullt so lett som han
hadde tenkt. Han kom um eit bil inn i ein
djup dal med tett skog paa alle kantar. Der
kom han ut av vegleidi, og det var tungt og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
