Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXXI. Fangarne
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
213
sjølve. So tok dei Atkins og tvo andre
som dei ikkje kunde tru paa og let Fredag
gaa upp til fjellhola med dei og setja dei
der saman med dei tvo som var der fyrr.
Dei andre fangarne leidde dei upp til lauv
hytta i skogen. Dei tvo som dei hadde fenge
taka den fyrste gongen og enno heldt bundne,
hadde dei og havt dit upp.
Dagen etter bad Robinson skipperen gaa
upp til fangarne i lauvhuset og tala med dei
att. Han skulde høyra um dei vide vera
med og taka att skipet, og røkja etter um
jdei kunde vera aa lita paa. — Daa han kom
upp til dei, tala han fyrst lenge um kor laakt
og skamlegt dei hadde fare fram og kor
ille dei no hadde stelt det for seg sjølve.
Landshovdingen hadde nok gjeve dei grid
so lenge, sa han; men naar dei kom til Eng
land, var det ikkje til aa be’ for at dei alle
vart hengde. Men vilde dei no hjelpa han
til aa taka att skipet fraa dei andre røvarane
og soleis gjera noko godt og gagnlegt etter
alt det laake dei hadde gjort, so skulde han
faa landshovdingen til aa taka dei heilt til
naade, sa han.
Det er lett aa skyna kor viljuge dei alle
var til aa gaa med paa dette. Dei la seg
paa kne for skipperen og lova med dei dyraste
eidar at dei skulde fylgja han og vera trugne
til siste blodsdropen, og dei skulde ha vyrd
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
