Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXXII. Dei tek skipet
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
218
er høyrer og deg til, me er alle tenarane
dine."
Daa saag Robinson at skipet laag tett
utanfor den litle elveosen. Det var fint ver,
so dei hadde kunna sigla hit upp^med natti.
Og dei hadde rott i land med den eine baa
ten nettupp der som Robinson i gamle dagar
l\adde kome til lands med llotarne sine.
Skipperen var ovglad, som rimelegt var,
for det hadde gjenge so godt; men endaa
mykje, mykje meir glad var Robinson. Han
var so teken at han var aat aa siga i uvit.
No var endeleg stundi komi daa han skulde
iaa sleppa ut or fengslet her. No var alt greidt
og beint fram.*: Der^laag^eit stort skip som
skulde føra han dit som han sjølv vilde. —
Han kunde ikkje segja eit ord paa eit langt
bil og høyrde* ikkje* kva~ skipperen tala um.
Han gjekk berre burt og slo armarne kring
han og trykte han inn til seg og tok til aa
graata. Daa fekk iLhan^ endeleg upp maalet
att. Du er send av Gud til aa berga meg,"
sa han. Det er alt^saman som eit under . .
det er ei lang rad av under." — Han gløymde
heller ikkje aa takka Gud for denne hjelpi
og for all den underlege og makelause hjelpi
han hadde fenge i so lang tid her i denne
øydemarki, so langt fraa alle andre folk.
Daa dei endeleg kunde tala rolegare
saman, sa skipperen at han hadde bede folki
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
