Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Gamle Ueland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
353
ein kar som du var verd eit ærligt slag.
Eit ord eg minnest paa det gamle laget:
»Du ærer mannen etter tyngd av slaget«.
«Bruk mjuke ris, nåar barnet du skal dengja:
du veit, at barnebuna bo er møyr.
Og er det so, du skal med ordom vrengja,
so tal som mann! Det hunden er, som gjøyr
Naar strid skal vera, statt ’ki der og slækja,
men slaa so doktaren kan sleppa lækja!«
Det lovar godt for Norigs land og rike,
det lovar fram at bæra som det bar,
at bondestorthingsmenn kann vera slike,
som gjenom seks og tretti aar du var.
Med alt du vann og fremst i striden blenkte,
paa nytten for deg sjølv du aldri tenkte.
Du bonde var og vilde bonde vera.
Du saag di stilling og var nøgd med den,
og ei du vilde dine sønir gjera
til annat en til gode bondemenn.
Det lett for deg seg vilde hava skikkat,
av landsens mjolk deim lata fengit drikka.
Med landsens ull dei kunde vorit klædde,
og gjengit mett’ og varme der i mak;
for sjølve kongarne dei vaaro rædde,
nåar dei fekk vita, du var mot ei sak.
Det var for landet, at du mjølad’ kaka.
Gjekk du i krok, det var for sjølve saka.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
