Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Hjonlaus
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
369
»Men eg, som lyt rydja meg upp ein gard,
i auren og skogen, der ingen var,
eg lenge paa kona mi venta maa,
kan hende so lenge, til eg verdt graa«.
So braut han og brende paa mangein stein
og tænkte paa gjentur, som kver ein svein.
Men daa han sin stein hadde brotit ut,
var gjenta hans gift med ein annan gut.
»No hev eg«, sa’ Sigurd, »uti min hug
ei onnor med venleik og større dug.
Naar hagen er plantad med eple-tre,
eg fører mi Eva i eden ned«.
Han grov og han plantad og gjødde upp,
og buskar og tre spratt i lauv og knupp;
men fyrr han i hagen saag eple-von,
var Eva alt kone og fekk ein son.
Dei gjentur, dei hava ei tid so stutt,
og kunna ’ki venta, til gard er rudt:
dei maa ikki missa sin andlits-lit,
men fiska. det bilet, som fisken bit.
Det gløymde våar Sigurd, men sidst han saa,
at han maatte skunda som kvende paa.
«Ja«, sa’ han, »naar stova mi ferdig er,
so skal eg vel rida mi brudeferd«.
i
Han bygde paa huset, og fort det gjekk;
men gjenta, som daa i hans tankar hekk,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
