Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
50 Gustav Indrebø
de gamle norske radices og sammenlignet med lignende Ord i
flere ældre og yngre nordiske Sprog«. Med nyår (13. jan.) 1845
reknar han at han er komen til 15 å 18 000 ord. Ivar Aasen,
som vitja Christie i 1843, nemner 10 000 ord.5 Christie og Aasen
må vel ha rekna på ulik vis. Som ordboki er no, hev ho
truleg millom 18 og 19 000 uppslagsartiklar (medrekna krysstil
visingar).
Christie hadde i tankar frå fyrst av å få ordboki utgjevi på
prent. Um det vitnar m. a. ordi hans 1827 i »Underretninger«.
Voni i 1828 um prenting var rett nok liti; »thi den nu værende
Periode er ikke gunstig for Trykning af andet end Romaner og
Spøgelse-Historier« (5. mars 1828). Det som gjorde at han ikkje
nokon gong kom seg til med prenting, var like vel ikkje vansken
med å finna bokreidar. Det var, at han aldri tykte han fekk
boki fullt ferdig. Dette talar han um gong på gong i 1840-åri.
I brev til Det Akademiske Kollegium ved Universitetet i Oslo
10. mai 1847 kallar han boki berre »en Samling af Materialier til
et norsk Dialect-Lexicon«, av di han tykte ho var so uferdig.
I røyndi hadde han rett i at boki ikkje var ferdig då. Han vart
ikkje full-ferdig seinare heller. Den endelege gjenomarbeiding og
finpussing som skulde gå fyre prentingi, nådde han ikkje
fram til.
Orsaki til dette var fyrst og fremst vanhelse. Ikkje berre
slagtilfelli frå 1822 og 1839 og etterverknadene av deim. Men
den meste tidi som han arbeidde med ordboks-manuskripti, var
han hindra av at augo ikkje var gode og. Alt i brev til kanselliråd
Thomsen i Kjøbenhavn 18. september 1831 klagar han: »Mine
Øjne tillade mig næsten ikke at arbeide ved Aftens-Lys«. Sidan
læt han jamleg ille yver dei veike augo sine. Kann henda hev dertil
eit karakterdrag hjå honom havt noko å segja. Endå so tiltøk
og drivande mann som Christie var, so kunde han ha noko vanske
legt for å gjera ein ting endeleg ferdig, senda ei sak ifrå seg for
godt. Den tid han var stiftamtmann sagde han skjemtande um
seg sjølv — med eit ordspel laga på eit bibelsk namn — at han
høyrde med til »de Beroensere«; for han vilde so gjerne »stille
Sager i bero«. Denne tilhugen til å »stille i bero« kann ha gjort
6 Ivar Aasen, Reise-erindringer og Reise-indberetninger 1842—1847
utg. ved Halvdan Koht, s. 33.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
