Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Den røde sparebøsse
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
22
huset enn Joss og Arvid. Jens og Lovises lille
pike Olivia døde før de flyttet inn i villaen, ni
år gammel, i 1910, og året efter kom Joss. Lille
Olivia døde av en blindtarm som ikke blev tatt
tidsnok — det lå skyggen av et nag mot farmoren
som var lægekyndig og sa det ikke hastet. Jens
tok det som han tok all motgang, stille, ydmykt
— han hadde banken og gikk lengere og oftere
kveldsturer enn ellers; han drev gjennem de halv-
mørke gatene underlig tom og ensom — og det
lindret savnet at han var ensom. Av og til kunde
han stikke innom restauranten «Duen» i Bog-
. stadveien og drakk en kopp kaffe og hørte
på grammofonen. Fløiten hadde han lagt bort
— det passet sig ikke å blåse på fløite når en
hadde stor sorg — det var Lovise som sa det, all-
tid sterk og alvorlig — han visste bare ikke hvor-
for han ikke skulde spille fløite fordi lille Olivia
var død; men når Lovise syntes det, så bøide han
sig, skrudde fløiten fra hverandre, gjemte den i
futteralet og la den øverst oppe på hyllen. Til
gjengjeld blev kveldsturene lengre. Men en kveld
gikk han en større sving enn ellers og blev sit-
tende på «Duen» lengere enn han pleiet. Det
var noe forunderlig blankt i mørket, løktene
skinte slik, det var sønnavind og med ett blev
gatene fylt av ulet av en storbåt — det var som
mørket åpnet sig og vrengte ut sin lengsel — bort,
bort, fra sorger og savn, fra fløiten og fra ban-
ken. Og inne i «Duen» hvor han kjente verten,
Fredriksen, de hadde vært på moen sammen,
gjemte han sig i kroken og fikk sin kopp kaffe
og hørte på den utslitte melankolske grammeofo-
nen, og melodien skurret og skingret — bort, bort.
I kassa satt fru Fredriksen —, Helene het hun,
— og hver gang han så op, møtte han blikket
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
