Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Den røde sparebøsse
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
213
Mannen derover reiste sig og gikk stille inn.
Det fjerne brus fra havet nådde op til parken.
En grammofon slynget en flott tenor ut i mørket.
Det klirret av stentøi inne fra kjøkkenet. En
rå latter smalt i ....
Jean Tennier stod urørlig, han stirret stumt på
Jeanette. Så åpnet han stillferdig haveporten,
gikk over den smale gaten og inn i parken. Han
famlet over jernstolen. Så blev han slukt av
mørket. Det flammet i et lite bluss, Tennier
tendte en cigarett.
Jeanette blev stående, redd, hun ropte med lav
stemme: — Jean — onkel Jean — kom tilbake, vær
så snild og kom tilbake igjen.
Langt borte, helt over mot Santa Margherita,
blev det sendt noe fyrverkeri til værs. Det drys-
set av stjerneblomster.
Hun rev op haveporten og sprang over plenen
og tok ham i armen. — Kom, onkel Jean — skal
vi gå til Exelsior og danse.
Han så forundret på henne — ansiktet hennes
skinnet hvitt i mørket: — Vil du vi skal gå og
danse på Exelsior?
Hun stod litt, så sa hun: — Nei. Det er visst
ingen som danser på Fxelsior — det er visst ikke
åpent en gang. Og hun la forsiktig til: — Det
var visst det at grammofonen sang — og at du
gikk over hit. Han smilte i mørket: — Trærnes
melankoli — ja.
Så reiste han sig. Og nesten strengt sa han:
— Her må ingen forstyrre.
Og han la igjen til: — Jeg går op til mig selv
og legger mig. Kommer du og sier godnatt?
Dagen efter var ’Tennier i stor uro. Hans an-
sikt var pinefullt fortrukket. Han måtte en tur
til Roma — vilde hun følge” Han hadde noe å
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
