Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ÖRNEFNI OG GOÐORD í RÁNGÁR I’ÍNGI. 519
Herjólfr, son Bárðar Bárekssonar, bygði fyrst
Vestmannaeyj-ar, og bjó í Herjólfsdal fyrir innan Ægisdyr. par er nú hraun
brunnið. Herjólfr hefir að líkindum bygt sunnan undir Dalfjalli,
sem er vestr af Heimakletti; liggr Jpræla-eyði milli þessara Qalla,
og Vogsbotninn eða skipalegan sunnan undir eyðinu. Svo má
skilja orð Landnámu, sem jarðeldr hati komið upp á Eyjum,
eptir að Herjólfr bygði þar, og hraunið eyðilagt bæ lians, en eg
held, að hraunið á Eyjum sé eldra, en frá þeim tíma, og eyjan
hafi brunnið fyrir iandnámstið. Eldrinn eða hraunið hefir
auð-sjáanlega komið upp úr Helgafelli, sem er fell hátt, sunnan til á
Eyjum, og hefir runnið norðr yfir eyjuna, en hraun það hefði
ekki getað grandað bæ Herjólfs, þó það hefði brunnið á hans
dögum, þar bær lians mun staðið hafa upp við brekkuna, og er
því sú gamla liéraðssögn líklegri, að fjallskriða liafi lilaupið á
bæ Herjólfs og eyðilagt hann. Sú saga er þannig: að áðr en
hann bygði i eyjunni, var þar einasta viðlega til útræðis, eins
ogLandnáma segir frá, en þegar Herjólfr bygði þar, þá hafði hann
kastað eign sinni á eyjarnar, og þar hvergi var gott vatn að fá,
utan úr læk þeim, or spratt upp skammt frá bæ hans, og rann
lijá honum, þá hafði hann stokkað lækinn djúpt i jörðu, og
bann-aðsvosjómönnum vatnið, öðruvísi en hann seldi þeim þaðfyrirærið
verð. pað sést enn, að lækrinn hefir að fornu verið stokkaðr af
mönnum i jörð, en stúlka ein, jafnvel dóttir Herjólfs, hafði gefið
sjómönnum vatnið, þegar hún gat, svo hann vissi ekki. Eitt vor
hafði hún, sem optar, átt að vaka um nóttina, og um
sólarupp-rás hafði hún setið á bæjarþrepskildinum, þá höfðu hrafnar tveir
komið að dyrum og gargað óvenjulega mikið. feir höfðu að vísu
opt áðr heim komið á morgna þá hún vakti, og hafði hún gjört
það að venju, að gefa þeim eittlivað, en aldrei höfðu þeir skrækt
lílct og nú. Henni hnykti við þessi ólæti þeirra, og hleypr
þeg-ar að sækja þeim nokkuð, og kastar til þeirra ; móti venju skeyta
þeir því ekld, en fara þétt að dyrum, og skrækja ákafiega. Henni
þykir þetta kynlegt, og gengr út, tekr upp gjöfina og fer spotta
frá bænum, en þeir undan; hún kastar svo til þeirra, og snýr
svo aPti’; þeir skeyta ekki matnum, en fylgja honni sem fastast
gengr vestr í þjórsá, og bærinn stendr sunnan í, hafl verið við hann
kendr, og bærinn eins"; — en ])á ætti að draga út Gíslaholt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
