Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
118 SICÚLI LANDFÓGETI MAGNÚSSON.
117
mundsson heldur fasmikill og hrópaði af mikilli reiði:
»And-skotinn sjálfur hafi ykkur! J>ið komið hér að eins og ræningjar
og takið góz mitt upp úr bátnum«, og mörg fleiri óþvegin orð
lét hann sér um munn fara og bað þeim hinna verstu bölbæna.
Skúli var eigi lengi á sér og tók þegar vitni að orðum hans.
Ari varð enn æstari, er hann sá hve kyrrlátir og stilltir hinir
voru, og æddi bölvandi og ragnandi fram og aptur. Kallaði
hann á Præstö skipstjóra og bað hann fara og sækja menn sina
og vildi þegar láta ráða á þá Skúla og Jón. Eigi tók heldur
betra við, er Skúli gekk rakleiðis heim í hús Ara og brauzt inn
í svefnherbergi dóttur hans og tók að leita þar í öllum krókum
og kimum. Komu þar upp úr leitinni 4 strangar af lérefti og
tók Skúli þá. Ari var nú orðinn alveg hamslaus af bræði og
barði saman hnefum með ópi og illum látum. Skúli mælti þá
ofboð stiliilega: »J>að sæmir illa höfðingjum að láta eins og
grimmir hundar«. Við þetta varð Ari enn æfari og æpti með
mikilli grimmd: »Djöfullinn hafi þig! pú ert enginn höfðingi
heldur hreinn og beinn ræningi!« Skildust þeir við svo búið og
hafði Skúli megnið af gózinu heim með sér til Viðeyjar.
Skúli þóttist eigi mega liggja undir skömmum þeim og
ill-mælum, er Ari hafði ausið yfir haun, og stefndi honum fyrir
héraðsrétt í Reykjavík út af meiðyrðunum. Ari þverskallaðist
hvað eptir annað við að mæta og krafðist þess, at vitnin þau
hin dönsku, er hann leiddi fram, væru yfirheyrð í
Kaupmanna-höfn. Sýslumaður var í hálfgerðum vandræðum og komst að
lokum að þeirri niðurstöðu, að þar eð þetta væri meiðyrðamál og
báðir málsaðilar hefðarmenn,1 þá lægi það fyrir utan sitt
dóm-svið. Skúli stefndi málinu fyrir yfirrétt árið eptir og lögðu þar
báðir málsaðilar fram sókn og vörn skriflega. Ari reyndi að bera
hönd fyrir höfuð sér og afsakaði sig allt hvað hann gat, en
reyndi að níða framferði Skúla. Verður því eigi neitað, að
land-fógeti hafði sýnt hinn mesta ofstopa og yfirgang í tiltektum
sín-um. Meðan Skúli var að snuðra í svefnherberginu, kveðst Ari
hafa látið kalla á Jón Eggertsson og spurt hann, hvort þeir
hefðu nokkra skipun eða heimild til að leita í híbýlum hans, og
hefði Jón kveðið nei við og skorast undan að taka þátt í
rann-sókninni, er Skúli fór þess á leit við hann. Léreftsstrangana,
sem Skúli gróf þar upp og hafði á brott með sér, kvaðst Ari
1 Ari hafði, eins og áður hefur verið fi’á skýrt, herráðs nafnbót.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
